Είπες “χωρίσαμε”, να κάνεις το δικό σου
Aφού η ζωή σου είμαι εγώ,
μες στην ψυχή σου όπως θα ζω,
χίλια συντρίμμια όπου σταθείς θα προκαλώ.
Θα κουραστείς, θα κουραστείς να παίζεις θέατρο,
είμαι το πάθος το κρυφό σου, τ’ αξεπέραστο,
θα κουραστείς να παίζεις θέατρο.
Είπες “χωρίσαμε” και πήρες αποφάσεις,
μα το παιχνίδι αυτό να ξέρεις θα το χάσεις.
Δε θα τ’ αντέξεις τελικά,
γιατί στα πράγματα αυτά
τον τελευταίο λόγο έχει η καρδιά.
Θα κουραστείς, θα κουραστείς να παίζεις θέατρο,
είμαι το πάθος το κρυφό σου, τ’ αξεπέραστο,
θα κουραστείς να παίζεις θέατρο.
[Η εθνική μας μοναξιά – 1992]
[Στίχοι: Άννα Αργυρού, Μουσική: Μάριος Τόκας]