άφησ’ τους.

Άφησ’ τους να παραπονιούνται για το shειμώνα.
Άφησ’ τους να γκρινιάζουν για τες βροshιές.
Άφησ’ τους να μάχουνται για τες κρυάδες.

Άφησ’ τους να πεθυμούν το καλοτζιαίριν τζιαι τες πυράες τζιαι τες θάλασσες τζιαι τα παγωτά τζιαι τες κουτσουκούτες τζιαι τα κουνούπια.

Αλόπως ξιάννουν ότι κάθε καλοτζιαίριν εν τζιαι ένα φονικόν για την πατρίδα μας.

Άφησ’ τους να κατηγορούν το shειμώνα για κακήν διάθεσην, μείωσην της έμπνευσης, κρυολογήματα τζιαι μύξες.
Άφησ’ τους να φταίουν τες βροshιές για καθυστέρηση στους δρόμους, πηλωμένα ρούχα, αχτένιστα μαλλιά, άπλυτα αυτοκίνητα.
Άφησ’ τους να λαλούν ότι οι κρυάδες κλείουν τους έσσω, κόφκουν τους τη ζωήν τους, κάμνουν τους να μελαγχολούν τζιαι να τρων shιοκολάτες τζιαι να παshινίσκουν.

Αλήθκεια, άφησ’ τους.

Συνέχισε να βρέshεις. Shιόνωσε κάμποσον νερόν να πιουν τα δεντρά τζιαι τα χτηνά τζιαι μεις. Σύρε νερά πας το χώμα τζιαι πας τους πεύκους, να φκουν τζείνες οι μυρωθκιές του Παραδείσου, που λλίοι έχουν την τύχη να μυρίζουνται τζιαι ακόμα πιο λλίοι ξέρουν να εχτιμούν. Βρέξε να τρέξουν οι ποταμοί τζιαι να ξιshειλίσουν τα δήμματα. Κάμε κανένα διάλειμμαν να φκει το ουράνιον τόξον τζιαι βρέξε πάλαι. Βρέξε να πηλώσουν οι τόποι τζιαι όποθθεν ρέσσουμεν να αφήννουν σημάιν οι παθκιές μας. Βρέξε να γεμώσουν λάντες οι στράτες, να καθρεφτίζουν τον ουρανόν τζιαι τα σύννεφα τζιαι τον ήλιον. Βρέξε να μας εξαγνίσεις που τα κακά που κάμνουμεν πας τούντην γην.

Κάμε τζι’ άλλην κρυάδαν, πέρκει συναχτούμεν έσσω τζιαι δούμεν νάκκον τζείνους που θεωρητικά αγαπούμεν, αλλά ποττέ εν διούμεν σημμασίαν, πέρκει κάτσουμεν στο τζάκιν τζιαι πούμεν κάμποσες πελλάρες τζιαι γελάσουμεν με την ψυshήν μας, τρώωντας χαλλούμιν, ελιές τζιαι ψουμίν στα κάρβουνα, πέρκει αγκαλιαστούμεν λλίον πιο σφιχτά. Κάμε πολλήν κρυάδαν πέρκει κάτι μούττες που εν τζειπάνω τζει ψηλά παώσουν τζιαι ππέσουν τζιαι γινούν κομμάθκια. Κάμε παγετόν πέρκει αναγκαστούν οι καρκιές μας να δουλέψουν πιο γλήορα τζιαι αντιληφτούμεν ότι είμαστεν ζωντανοί τζιαι όι πιόνια μες σε μιαν σκακιέραν ούλλο σκατά. Πάωσ’ μας πέρκει βαωθούμεν στους εαυτούς μας νάκκον τζιαι ανακαλύψουμεν πράματα που εν εξέραμεν τζιαι φκάλουμεν έξω άλλα πράματα, όμορφα ή άshημα.

Shιόνισε να δούμεν άσπρην μέρα.

Βάλε τζι’ άλλα γκριζόμαυρα σύννεφα πας τον ουρανόν, παν του πολλά.

Άφησ’ τους να λαλούν, Θεέ μου, εγιώ είμαι μαζί σου. Ο shειμώνας εν shειμώνας τζιαι αν δεν τα κάμεις τωρά τούτα ούλλα, πότε εννα τα κάμεις; Το καλοτζιαίριν; Για να τους έshεις τζιαι τότε πας την κκελλέ σου;

Βρέξε. Κρυάδισε. Shιόνισε. Δώσ’ μας shειμώναν να χορτάσουμεν, πέρκει αντέξουμεν το καλοτζιαίριν που έρκεται..