Νόμιζα ότι μετά το 1985, ο κόσμος σταμάτησε να γεννά νέα μικροσκοπικά δίποδα πλασματάκια. Κι όμως, γεννιούνταν μωράκια και το 1993 (και μεταγενέστερες χρονιές, όπως πληροφορούμαι).. Τέτοια μέρα, εκείνη τη χρονιά γεννήθηκε ένα κοριτσάκι, το οποίο, στην πορεία, κατέκτησε δυνάμεις και γνώσεις ικανές να αλλάξουν τον κόσμο. Μέχρι τώρα δεν τις χρησιμοποίησε σε μεγάλη κλίμακα, διότι ήταν ανήλικο και, μετριοπαθές ων, πιθανολογούσε ότι το μικρό της ηλικίας ίσως να οδηγούσε σε λανθασμένες αποφάσεις.

Μα ο καιρός έφτασε. Από σήμερα μπαίνει στην κατάλληλη ηλικία για να ξεδιπλώσει τα σχέδια της, δείχνοντας το πραγματικό της πρόσωπο σε όλη την ανθρωπότητα. Άραγε θα μας οδηγήσει σε μια ταχύτερη καταστροφή; Θα μας φέρει σε επαφή με εξωγήινους πολιτισμούς; Θα μας φανερώσει το μυστικό της αθανασίας;

Ας μην ανησυχούμε. Η καλοσύνη που φέρει το συγκεκριμένο πλάσμα είναι ασύγκριτη με οτιδήποτε στη Γη, οπότε δε μπορεί να κάνει κάτι κακό σε κανένα. Η κυριραρχία της μόνο θετικά αποτελέσματα θα έχει. Φτάνει να επιλέξει η ίδια να τη θέσει σε εφαρμογή. Διότι μπορεί απλά να επιλέξει να ζήσει τη ζωή μιας απλής, ‘ασήμαντης’ και καθημερινής κοπέλας από τη Θεσσαλονίκη.

Σήμερα το Μαράκι μας κλείνει τα 18 και οι ασυναρτησίες που διαβάσατε αναφέρονται στο πρόσωπο της.

Όσοι δεν είχατε την ευκαιρία να τη γνωρίσετε, κάντε το σύντομα (επισκεφθείτε το blog της για αρχή και μη δώσετε σημασία στο γεγονός ότι με αναφέρει συνέχεια, είναι καλό κορίτσι κατά τα άλλα). Μόνο καλό θα κάνετε στους εαυτούς σας. Είναι από τα γλυκύτερα, αθωότερα και πιο καλόκαρδα δείγματα του ανθρώπινου είδους που μπορεί να συναντήσει κάποιος. Γι’αυτό και νιώθω πολύ τυχερός που τη γνώρισα και μπορώ να πιστεύω ότι συγκαταλέγομαι στους ανθρώπους που αγαπά. Μισώ τον εαυτό μου, διότι την πληγώνω συχνά και το ξέρω, όμως δε μπορώ να κάνω κάτι, διότι είμαι ένας απλός βλάκας.

Μαράκι μου, χρόνια σου πολλά, ευτυχισμένα, γεμάτα αγάπη, υγεία, χαρές, ανθρώπους που αγαπάς και σ’αγαπούν, στιγμές που να θες να θυμάσαι για πάντα και (για να μη γίνομαι κι εξωπραγματικός) όσο το δυνατό λιγότερες στεναχώριες.

Σου το έχω ξαναπεί, αλλά το επαναλαμβάνω διότι είναι αλήθεια: σου αξίζει το καλύτερο και τίποτε λιγότερο.

Συγχώρα με για όσες φορές σε στεναχώρησα. Ελπίζω σύντομα να έρθω στα σύγκαλα μου και να αποφασίσω τι πρόκειται να κάνω με σένα! Κι ελπίζω να μην είναι πολύ αργά!

Δωράκια σε style wallpapers, εικόνες, τραγούδια, videos κ.λπ. Δεν έχει. Ανέμενε το αληθινό δωράκι σου στα μέσα του Μάρτη. Το μόνο που μένει τώρα είναι να το βρω 🙂

Πολλά φιλάκια,
ξέρεις ότι σ’αγαπώ 🙂

Υ.Γ.: Πέρσι τέτοια μέρα ο βλάκας ανήρτησε αυτό. Πφφ..