Φίλε, να προσέχεις.
Έχεις πιει και σ’έχει πιάσει.
Ψιλοζαλίζεσαι, το νιώθεις.
Ξέρεις ότι ο ελαφρύς πονοκέφαλος ενοχλεί λίγο, αλλά αρκετά ώστε να σου αποσπάσει την προσοχή.
Νυστάζεις εδώ και ώρες.
Τα μάτια σου βαραίνουν.
Ξέρεις ότι το τιμόνι δεν αντικατέστησε ποτέ επιτυχώς το μαξιλάρι, άσε που δε συνήθισες να κοιμάσαι καθιστός.
Έχεις δυνατά τη μουσική.
Σε κουφαίνει και σ’αρέσει.
Ξέρεις ότι σε απομονώνει από εξωτερικούς ήχους, ιδιαίτερα σημαντικούς τέτοιες ώρες που κανείς δεν κυκλοφορεί.
Οκτώβρης πλέον.
Έξω είναι αρκετά κρύο.
Και μέσα, αφού έχεις ανοίξει το παράθυρο.
Πλησιάζει γοργά ο χειμώνας.
Δεν κάνει να το ρισκάρεις.
Είναι η αγαπημένη σου εποχή.
Ο χειμώνας σε περιμένει.
Εσύ θα λείπεις;
Νιώθεις τους τριγμούς.
Με κάθε σημείο σου που αγγίζει το όχημα.
Ξέρεις ότι εδώ και καιρό χρειάζεται γιατρό, σε βαρέθηκε, κουράστηκε και θέλει να παραιτηθεί.
Αγνόησε τον πόνο.
Κράτησε τα μάτια σου ανοιχτά.
Τραγούδα όσο δυνατότερα μπορείς, να υπερκαλύψεις τον ήχο από τα ηχεία.
Ευχήσου το όχημα να φανεί λίγο ακόμα υπομονετικό.
Έρχεται ο χειμώνας.
Έρχεται για σένα.
Δεν πρέπει να τον χάσεις.
Φίλε, να προσέχεις.
2 responses to “Οδικόν”
LIKE! 🙂
…ρε συ αντρεα…εσυ εισαι στη φωτο, η εγω εχω πιει πολυ , που σε βλεπω θολό ????