Ο διαγωνισμός έχει λήξει. Οι συμμετοχές σας έχουν καταγραφεί. Οκτώ (8) άνθρωποι δίνουν το δικό τους τέλος στο Suicidal [2] και διεκδικούν το ολοκαίνουριο μου comic, αποκλειστικά δημιουργημένο για το νικητή του διαγωνισμού, τυπωμένο, υπογεγραμμένο και με αφιέρωση. Όσοι δε δηλώσατε συμμετοχή, θα δείτε τι δεν διεκδικήσατε και θα κλαύσετε πικρώς!
Θέλω να ευχαριστήσω όλους όσους έστειλαν τις συμμετοχές τους, αλλά και όσους ενδιαφέρθηκαν για το διαγωνισμό με οποιοδήποτε τρόπο. Ελπίζω να βρω ευκαιρία στο μέλλον να ξαναπροσπαθήσω το εγχείρημα!
Προς το παρόν, θα διαβάσετε παρακάτω τις οκτώ συμμετοχές και θα ψηφίσει ο καθένας τις τρεις αγαπημένες του, δίνοντας 3 βαθμούς στην καλύτερη, 2 βαθμούς στη δεύτερη καλύτερη και 1 βαθμό στην τρίτη καλύτερη για τον ίδιο. Επειδή οι συμμετοχές δεν έχουν τίτλους και είναι αριθμημένες, παρακαλώ να κάνετε ξεκάθαρο το ποιός αριθμός είναι η συμμετοχή και ποιός η βαθμολογία σας!
Μπορούν να ψηφίσουν μόνο εγγεγραμμένοι στον blogger χρήστες, επώνυμα. Δε μπορεί κάποιος να ψηφίσει το δικό του κείμενο. Ο καθένας ψηφίζει μια φορά μόνο.
Παραθέτω την αρχή του κειμένου για να το θυμηθείτε και στη συνέχεια θα δείτε τις συμμετοχές για να ψηφίσετε.
Η εξέταση αφορούσε μόνιμες θέσεις εργασίας σε ήσυχο πόστο του Πανεπιστημίου, κάτι που ταίριαζε με τις επιθυμίες του. Ο ίδιος μόλις που κατείχε τα απαιτούμενα προσόντα, αφού είχε απλά ένα πτυχίο, όχι όμως σχετικό με το αντικείμενο της θέσης. Όπως ακριβώς και τόσοι άλλοι συνομήλικοι του. Μια από τις λίγες ομοιότητες ανάμεσα σ’αυτόν και σε κείνους.
Μέχρι την τελευταία στιγμή αμφιταλαντευόταν για το αν, τελικά, θα πήγαινε ή όχι στην εξέταση. Δειλός δεν ήταν, αλλά ήξερε πως το ένα από τα δύο μέρη της θα αφορούσε εξ ολοκλήρου τις γνώσεις επί του συγκεκριμένου αντικειμένου· γνώσεις που δε θα μπορούσε να έχει, αφού είχε σπουδάσει κάτι εντελώς διαφορετικό. Από την άλλη, θυμόταν τη συμβουλή που έδινε στους συμφοιτητές φίλους του, όταν εκείνοι αρνιούνταν να παραστούν σε εξετάσεις για τις οποίες δεν είχαν διαβάσει ικανοποιητικά: πήγαινε, τι έχεις να χάσεις;
Πήγε.
Χωρίς σημειώσεις, χωρίς βιβλίο, χωρίς άγχος.
Είδε κάμποσο κόσμο να συρρέει αγχωμένος στο αμφιθέατρο, στο οποίο θα λάμβανε χώρα η εξέταση. Οι περισσότεροι ήταν συνομήλικοι του, κάποιοι φαίνονταν μικρότεροι και άλλοι είχαν σίγουρα κλείσει την τέταρτη δεκαετία της ζωής τους. Και ήταν όλοι αγχωμένοι, σκεφτικοί. Όχι, όμως, αυτός. Ήξερε ότι δεν είχε κάτι να χάσει, οπότε ποιός ο λόγος να αγχώνεται;
Το αμφιθέατρο ήταν τεράστιο, με ωραίο φωτισμό και καλή ηχομόνωση. Η ξύλινη επένδυση στους τοίχους τού έδινε μια όμορφη ζεστασιά, η οποία ερχόταν σε αντίθεση με την ψύχρα που εξέπεμπαν οι άνθρωποι εκείνη την ώρα. Όταν κάποιος είναι κλεισμένος στον εαυτό του, σκεπτόμενος το άγχος του, δεν ανοίγει διόδους επικοινωνίας με τον κόσμο, έτσι δεν υπάρχει καμιά ανταλλαγή ενέργειας από και προς αυτόν· εξ ου και το ψυχρό κλίμα που επικρατούσε στην αίθουσα. Παρά το ζεστό φωτισμό. Παρά τη ζεστασιά της ξύλινης επένδυσης. Παρά τη ζέστη που αναμφισβήτητα κρυβόταν παρέα με το άγχος και την ανησυχία μέσα σε κάθε ένα από τα σώματα που βρίσκονταν εκεί μέσα.
Στην έδρα του αμφιθεάτρου ο υπεύθυνος της εξέτασης. Ένας ασπρομάλλης καθηγητής, με κοιλιά φυσιολογική για την ηλικία του, γυαλιά και καφέ κοστούμι. Τους καλωσόρισε με τη βαθιά φωνή του:
-Καλωσορίσατε. Η εξέταση θα ξεκινήσει σε ένα τέταρτο. Πρέπει να σας πω ότι η φετινή εξέταση είναι η μεγαλύτερη σε αριθμό συμμετεχόντων που έχει γίνει μέχρι σήμερα για τη συγκεκριμένη θέση. Πεντακόσιοι υποψήφιοι διαγωνίζεστε για πέντε μόνιμες θέσεις στο Πανεπιστήμιο. Από εσάς τους πεντακόσιους, οι δεκαπέντε με τη μεγαλύτερη βαθμολογία στη γραπτή εξέταση, θα προχωρήσουν στην προφορική κι από κει θα επιλεγούν από την αρμόδια επιτροπή οι πέντε καταλληλότεροι. Γράψτε τα στοιχεία σας στα φύλλα απαντήσεων και σε λίγο θα σας μοιράσουμε τα γραπτά με τις ερωτήσεις.
Πεντακόσιοι άνθρωποι για πέντε θέσεις. Δεν του φαίνονταν υπερβολικοί οι αριθμοί. Με τα ποσοστά της ανεργίας στα ύψη, μόνο φυσιολογικοί θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν. Εξάλλου, ο ίδιος είχε λάβει μέρος σε άλλη εξέταση μερικούς μήνες νωρίτερα, πάλι για θέση στο δημόσιο. Τρεις χιλιάδες άνθρωποι για δεκαπέντε θέσεις. Η εικοστή πέμπτη θέση του τον έστειλε στην προφορική εξέταση, στην οποία, όμως, θριάμβευσαν μόνο οι έχοντες τις κατάλληλες γνωριμίες. Μέσα στους πεντακόσιους τώρα, σίγουρα κάποιοι θα είχαν και πάλι τις γνωριμίες τους. Και κάποιοι άλλοι απλά δοκίμαζαν την τύχη τους. Γι’αυτό οι αριθμοί δεν ήταν υπερβολικοί.
Αυτό που του φαινόταν ανεξήγητα περίεργο ήταν η ψύχρα μέσα στο μεγάλο δωμάτιο. Η αιτία ήταν σίγουρα το κλείσιμο του καθενός υποψηφίου στον εαυτό του. Τους έβλεπε και απορούσε. Αναρωτιόταν για το τι θα έκαναν όλοι αυτοί αμέσως μόλις τέλειωνε η εξέταση. Ή, ακόμα σημαντικότερο, τι έκαναν πριν την εξέταση. Δεν είχαν φίλους; Δε διασκέδαζαν; Δε γνώριζαν άλλους ανθρώπους; Δεν έκαναν αστεία; Δεν αγαπούσαν; Μετά την εξέταση δε θα συνέχιζαν να κάνουν όλα αυτά;
Σκέφτηκε ότι όλοι τους ήταν φυσιολογικοί άνθρωποι. Με τις καλές και τις κακές τους στιγμές. Με τα άγχη και τα προβλήματα τους. Με τα αστεία τους. Με τα μίση τους. Με αυτά που τους αρέσουν και αυτά που απεχθάνονται.
Συνειδητοποίησε ότι η ψύχρα που διέκρινε όλους αυτούς τη συγκεκριμένη στιγμή ήταν κάτι το φυσιολογικό.
Το μόνο που δεν πήγαινε σωστά μέσα σε κείνο το αμφιθέατρο ήταν ο ίδιος.
Χωρίς άγχος, χωρίς αγωνία. Με την ενέργεια του να απλώνει πλοκάμια προς τα έξω σε προσπάθεια σύνδεσης με κάτι αξιόλογο, ένα συναίσθημα, ένα χαμόγελο, ένα βλέμμα, μια λέξη. Με το μυαλό του άδειο από τεχνικούς όρους, γραμματικούς κανόνες, μαθηματικές ακολουθίες και προσωρινές γενικές γνώσεις· όλα συστατικά ενός καλού γραπτού και αρωγοί προς ένα θετικό αποτέλεσμα.
Ένιωσε αταίριαστος. Δεν ήταν άγνωστη αίσθηση για κείνον, όμως η ησυχία και η ψύχρα που επικρατούσαν στην τεράστια αίθουσα έκαναν αυτό το βάρος ασήκωτο. Οι σκέψεις του αντηχούσαν στους τοίχους με την ξύλινη επένδυση. Γιατί να μη μπορούσε να νιώσει κι ο ίδιος ακριβώς όπως ένιωθαν οι υπόλοιποι υποψήφιοι; Κάποτε ήταν περήφανος για τις διαφορές του με τον υπόλοιπο κόσμο. Τώρα όμως; Πόσο καλό ήταν αυτό, τελικά; Αν ήταν κάτι αξιόλογο, δε θα του έμοιαζαν περισσότεροι άνθρωποι;
Η βαθιά φωνή του ασπρομάλλη καθηγητή εισέβαλε στις σκέψεις του:
-Είμαστε έτοιμοι να ξεκινήσουμε. Αν έχετε κάποια ερώτηση, να την κάνετε τώρα. Είναι η τελευταία σας ευκαιρία πριν την έναρξη της εξέτασης.
Σηκώθηκε όρθιος.
-Μπορώ να ρωτήσω κάτι;
-Παρακαλώ, είπε ο καθηγητής.
-Πόσοι από εδώ μέσα δεν έχουν λογαριασμό στο facebook; Ψηλώστε τα χέρια.
Και τώρα οι οκτώ εκδοχές για το τέλος. Παρακαλώ διαβάστε την καθεμιά προσεκτικά και πάνω από μια φορά, διότι όλες έχουν κάτι δικό τους να πουν!
1.
Όλοι τον κοίταζαν περίεργα, απορημένοι .
Ρε συ,τι λέει αυτός;
-Να ψηλώσουμε τα χέρια.
-Δεν κατάφερα να ψηλώσω εγώ,θα ψηλώσω τα χέρια μου;
-Σκάσε και ψήλωνε γιατί είναι τρελός,κρατάει και μαχαίρι!
-Τι το θέλει το μαχαίρι ο μουρλός;
-Να καθαρίσει πατάτες!Καλά δεν βλέπεις ότι είδε 500 υποψήφιους για 5 θέσεις και του στρίψε;
-Αν είναι έτσι,τότε εγώ που πήρα μέρος σε διαγωνισμό με 3000 υποψήφιους για 15 θέσεις θάπρεπε να γίνω Hannibal Lecter.
-Εγώ λέω ότι έχει εμμονή με τον αριθμό 500
-Τι έχει το έρμο το 500-άρι;
-Την μαγική ικανότητα να μην το βλέπουμε ποτέ!
-Γιατί,βλέπεις το 100-άρι;
-Μου το θυμίζει η 100-χρονη γιαγιά μου!
-Μήπως έμαθε ότι θα μας κουρέψουν και πήρε ανάποδες στροφές;
-Έλα μωρέ,σιγά το κούρεμα. Λίγο τις φράντζες θα μας πάρουν.
-Τότε τι έπαθε και γυάλισε το μάτι του; Αν ήταν τόσο κοντά στην τρέλα,γιατί δεν το πάιζε καλύτερα βλάκας;Η βλακεία συχνά γλυτώνει τον άνθρωπο από την τρέλα.
-Μεγάλε,κοίτα,όλοι σήκωσαν τα χέρια.
-Σήκωσε τα και εσύ. Εγώ θα προσπαθήσω να τα….. ψηλώσω. Δεν χαλάνε χατίρι σε τρελό.
-Και αν αυτός σε λίγο μας πει ότι του μιλάνε τα δέντρα;
-Ε,ας του πει κάποιος, ότι όταν του μιλάνε τα δέντρα,δεν είναι υποχρεωμένος να απαντάει.
-Είπε και κάτι για το facebook.
-Να δεις που του έκανε πρόσκληση φιλίας η Μπεκατόρου και τα πήρε κρανίο.
-Και εμένα μου έκανε πρόσκληση η Αλεξανδράτου,αλλά δεν κάνω έτσι.
-Είδες ρε μαλάκα τι εύκολο είναι από λογικός να γίνεις ξαφνικά τρελός!
-Δεν σου έχουν πει ότι σε έναν τρελό κόσμο μόνο οι τρελοί είναι λογικοί;
-Δηλαδή εσύ τώρα με λες τρελό η λογικό;
-Σίγουρα τρελό,γιατί μόνο τρελός θα έπαιρνε μέρος σε διαγωνισμό με 500 υποψήφιους για 5 θέσεις.
2.
Πάγωσε η αίθουσα. Τι είδους ερώτηση ήταν τούτη; Πώς γίνεται κάποιος να μην έχει λογαριασμό στο facebook
Πώς θα έμπαινε κάποιος στην αίθουσα χωρίς κωδικό; Πώς θα έκανε αίτηση για τη δουλειά; Μόνο με αναρχικές μεθόδους θα μπορούσε να γίνει. Μήπως τούτος ο τύπος ήταν μη χρήστης; Βέβαια κάποια στοιχεία στη συμπεριφορά του σε αφήνουν να το υποψιαστείς. Αναζητά οπτική επαφή, μοιράζει αχρείαστα χαμόγελα, κάποιοι ακόμη τον είδαν να θαυμάζει την ξύλινη επένδυση της αίθουσας…
Η ερώτηση που στριφογύριζε στο μυαλό όλων βγήκε από το στόμα του καθηγητή:
– – Εσείς αγαπητέ μου δεν έχετε λογαριασμό στο facebook;
Ήξερε ότι από την στιγμή που θα αποκάλυπτε ότι δεν ήταν χρήστης, ήταν ξοφλημένος. Ήταν όμως από καιρό έτοιμος.
– – Τότε δεν έχω άλλη επιλογή από το να σας παραδώσω στην ασφάλεια. Ελάτε μαζί μου παρακαλώ! Μην κουνηθεί κανείς παρακαλώ, επιστρέφω αμέσως…
Τον έπιασε επιδειχτικά από τον βραχίονα και με γρήγορα βήματα τον οδήγησε έξω. Κανείς δεν τον άκουσε που του ψιθύρισε χωρίς να σκύψει «θα πω ότι χρειαζόσουν καθαρό αέρα και μόλις βγούμε έξω τρέξε όσο πιο γρήγορα μπορείς, έχω αυτοκίνητο».
3.
Ακούστηκε η φωνή του ασπρομάλλη καθηγητή.
-Κάποια ερώτηση που να αφορά τον συγκεκριμένο διαγωνισμό κύριε.
-Εσείς προφανώς έχετε facebook και δεν θέλετε να το πείτε.
-Αν έχετε να ρωτήσετε κάτι σχετικά με τον διαγωνισμό, ρωτήστε το. Ειδάλλως καθίστε κάτω να ξεκινήσει η εξέταση.
-Ναι έχω και μία ερώτηση που αφορά τον διαγωνισμό. Πόσοι από εσάς πιστεύετε ότι η επιλογή θα γίνει με αξιοκρατικά κριτήρια; Η ερώτησή μου απευθύνετε και σε εσάς κύριε.
Κοιτούσε τον καθηγητή επίμονα σαν να προσπαθούσε να λάβει μιαν απάντηση.
-Την σιωπή σας μπορώ να της δώσω όποια ερμηνεία πιστεύω ότι είναι σωστή.
Δεν τίθεται καν θέμα διαγωνισμού. Το αποτέλεσμα είναι τετελεσμένο.
Οι θέσεις θα καλυφθούν από διάφορους “γνωστούς” που πιθανά δεν γνωρίζουν το αντικείμενο της δουλειάς.
Με τρομοκράτησε σχεδόν η ψυχρότητα που ένιωσα εδώ μέσα, όλοι εσείς που έχετε την ζωή σας στο facebook και δεν δίνετε σημασία στην πραγματική ζωή.
Μπορείτε να έχετε “φίλο” τον κάθε άσχετο. Σε μια τέτοια αίθουσα όμως, γεμάτη με ανθρώπους με τους οποίους συμμερίζεστε την ίδια αγωνία δεν λέτε λέξη.
Η επιτομή της υποκρισίας.
Κακώς ήρθα εδώ. Δεν θέλω να πάρω μέρος στο τσίρκο σας μία ακόμη φορά.
Δεν θέλω να βρίσκομαι στον ίδιο χώρο με τόσους, μα τόσους πολλούς υποκριτές.
Δεν σας δίνω την ευκαιρία να παίξετε με την ελπίδα μου για μια θέση εργασίας.
Καθώς έβγαινε από την αμφιθεατρική αίθουσα φώναξε με όλη την δύναμη που είχε στα πνευμόνια : Δεν ελπίζω τίποτα. Δεν φοβάμαι τίποτα. Είμαι άνεργος (και ελεύθερος).
4.
Πέρασαν πέντε λεπτά αμήχανης ησυχίας και ο ασπρομάλλης επανέλαβε την ερώτηση. Ξανασκεφτείτε το, είπε. Κανένα χέρι δε σηκώθηκε…
Τώρα πια στέκονταν ο ένας αντίκρυ στον άλλον. Φόρεσαν τελετουργικά τις ασφυξιογόνες μάσκες και οι κινήσεις τους ήταν απόλυτα συγχρονισμένες.
Σε μερικά δευτερόλεπτα, η αίθουσα γέμισε απ’ το ομιχλώδες αέριο. Λίγο αργότερα δούλεψαν οι εξαεριστήρες και η ατμόσφαιρα καθάρισε. Έβγαλαν και οι δύο τις μάσκες και κοίταξαν θριαμβευτικά, τους 499 δίχως παλμό πρώην άνεργους ανθρώπους, που είχαν καλύψει τα έδρανα.
-Τελικά δε γλίτωσες τον κόπο. Πρέπει να σβήσεις 499 accounts. Ούτε ένα λιγότερο.
-Δεν πειράζει. Τουλάχιστον προσπάθησες. Σ΄ ευχαριστώ!, είπε ο ασπρομάλλης και έμοιαζε πιο κοιλαράς από ποτέ….
Σηκώθηκε κι έφυγε, περήφανος για τις εκμηδενισμένες, από τους υπόλοιπους, διαφορές του.
Το project που ο ίδιος είχε εκπονήσει, ήταν επιτέλους στο στάδιο της υλοποίησης. Ίσως το καλύτερο project που εκπονήθηκε ποτέ για την καταπολέμηση της ανεργίας, … είπαν οι σύμβουλοι.
Δε φτάνει που μειώνονται τα ποσοστά, θα αφαιρέσουμε κι΄ ένα δυσβάσταχτο βάρος απ΄ τις οικογένειές τους,… είπαν οι υπεύθυνοι.
Προσλαμβάνεστε,… είπε ο υπουργός.
Οι διαφορές θα εκμηδενίζονται όσο η ανεργία μειώνεται,… σκέφτηκε ο ίδιος.
Για τον επόμενο διαγωνισμό που θα γίνει σύντομα, θα ειδοποιηθείτε εγκαίρως.
Οι πέντε θέσεις παραμένουν κενές. Για όλους…
Και να τον διώξουν απ΄το project, έχει κάτι να ελπίζει…
5.
Σηκώθηκε αγέρωχος και κατευθύνθηκε προς την έξοδο. Χρειαζόταν απεγνωσμένα αέρα. Περνώντας από το πρώτο έδρανο, παρατήρησε μια κοπέλα που του χαμογελούσε πλατιά. Άνοιξε την πόρτα και βγήκε στον διάδρομο αφήνοντας το βλέμμα του να την θαυμάσει λίγο ακόμη, μέχρι η πόρτα να κλείσει πίσω του.
Το χαμόγελό της, έκανε το πρόσωπό του να φωτιστεί ανεξήγητα. Δεν θα συμβιβαζόταν ούτε τώρα, δεν θα επέτρεπε να τον μαγέψουν οι Σειρήνες. Άνοιξε το βήμα του για να βρεθεί μια ώρα αρχύτερα στον κόσμο του, εκεί που κανείς και τίποτα δε μπορούσε να τον μειώσει και να τον υποβιβάσει. Ώσπου η φωνή της τον πισωγύρισε. Η κοπέλα τον είχε ακολουθήσει απρόσμενα και τώρα του μιλούσε.
Ένα χαμόγελο της τετ α τετ, τον είχε ήδη αποδεσμεύσει από την εγκλωβισμένη του ελευθερία, ενώ πίσω στο αμφιθέατρο οι υπόλοιπο υποψήφιοι, πάντα αντίθετα από εκείνον, άρχιζαν να εγκλωβίζονται στις φρούδες τους ελπίδες…
6.
Είδε να σηκώνονται αρχικά τα χέρια, πάνω απο τους μισούς παρευρισκόμενους, μα ένα ένα κατέβαιναν, σαν να είχαν καταλάβει λάθος την ερώτηση. Άλοι κοίταζαν τους δίπλα, ρωτώντας κάτι ψιθυριστά, ανεβοκατεβάζοντας το χέρι, μέχρι που το κατέβασαν εντελώς μετά απο λίγο, είτε γιατί πιάστηκε είτε γιατί δεν ανήκαν στην κατηγορία των σηκωμένων χεριών.
Βλέποντας πως δεν υπήρχε ούτε ένας που να μην έχει λογαριασμό στο facebook, έκανε μια δεύτερη ερώτηση.
_Πόσοι απο εσας, είναι “κολλημένοι” κυριολεκτικά με το facebook σε βαθμό εξάρτησης;
Σηκώθηκαν θαραλέα αυτή τη φορά πάρα πολλά χέρια.
_Κύριε καθηγητά, ρώτησε τότε απευθυνόμενος στον υπέυθυνο των εξετάσεων, οι πέντε που θα προσληφθούν, θα μπορούν εν ώρα εργασίας να ασχολούνται με το facebook;
_Μα όχι φυσικά, εν ώρα εργασίας απαγορεύεται.
_Τότε όπως είδατε κι εσείς, το 70% τουλλάχιστον των παρευρισκομένων, που σημαίνει αριθμητικά 350 περίπου άτομα, δηλώνει “κολλημένο” με το facebook, σε βαθμό εξάρτησης. Πώς πιστεύετε ότι δεν θα είναι οι πέντε κάποιοι απο αυτούς; Δεν θα πρέπει να εξαιρεθούν απο τον διαγωνισμό οι 350;
_Εσύ δεν έχεις λογαριασμό στο facebook; Ρώτησε κάποιος υψώνοντας τη φωνή για να ακουστεί.
_Έχω, απάντησε ψύχραιμα.
_Τότε τι κόπτεσαι για εμάς;
_Και οι υπόλοιποι 150 απο τους 500, έχουμε, κολλημένοι δεν είμαστε.
Οπότε, το πιο τίμιο θα ήταν, να αποχωρήσετε απο την αίθουσα.
_Γιατί;
_Γιατί κουράστηκα να βλέπω είτε σε δημόσιες υπηρεσίες, είτε σε μη δημόσιες, άτομα που προσλήφθηκαν είτε με την αξία τους, είτε με γλύψιμο, που αντί να δουλεύουν για να βγάλουν το ψωμί τους, δουλεύουν τον κόσμο, έχοντας ανοιχτό μπροστά τους το facebook και παίζοντας παιχνιδάκια κι αηδίες.
Επι τέλους, ας δουλέψει και λίγο κάποιος σ’ αυτή τη χώρα.
Σηκώθηκε, και αποχώρησε δίχως να αισθάνεται πως έχασε κάτι σπουδαίο. Ήξερε όμως, το ένοιωθε μέσα του, πως άφησε ένα χαλικάκι στις συνηδήσεις πολλών εκεί μέσα απόψε. Αυτό του ήταν αρκετό. Σαν να κέρδισε απόψε μια θέση κάπου.. Και κέρδισε όντως μια θέση..
Στην αυτοεκτίμισή του!
7.
Κοίταξε γύρω του και παρατήρησε τους έξι «αταίριαστους», τα έξι ανέκφραστα πρόσωπα που τον κοιτούσαν. Κανείς τους δεν κατέβασε τα χέρια παρά παρέμειναν ακίνητοι μέχρι να ησυχάσει η αίθουσα. Αυτός που μίλησε ήταν ο ηλικιωμένος καθηγητής, ο υπεύθυνος της εξέτασης:
– Πηγαίνετε. Θα συζητήσουμε αργότερα.
Μερικά λεπτά αργότερα ήταν έξω από το αμφιθέατρο, μαζί με πέντε ακόμα «αταίριαστους». Αποφάσισαν να περιμένουν τον καθηγητή και κατα τις δύο ώρες που διήρκεσε η εξέταση, δεν αντάλλαξαν ούτε μία κουβέντα.
Μερικές ώρες αργότερα ήταν και οι επτά σε μια καφετέρια και συζητούσαν για το εγχείρημα που θα ξεκινήσουν. Ο ενθουσιασμός τους ήταν τόσο εμφανής που τραβούσαν τα βλέμματα των γύρων τους, αλλά δεν τους απασχολούσε αυτό. Σηκώνοντας τα χέρια στην αίθουσα κατέκτησαν μια σημαντική νίκη.
Μερικές μέρες αργότερα ξεκίνησαν τα πρώτα στάδια του εγχειρήματος. Οι τομείς ειδίκευσης του καθενός συμπλήρωναν ο ένας τον άλλο και τα πάντα έδειχναν να πηγαίνουν ρολόι.
Μερικές εβδομάδες αργότερα όλα ήταν σχεδόν έτοιμα. Ένα εγχείρημα φτιαγμένο από «αταίριαστους» για «αταίριαστους».
Μερικούς μήνες αργότερα το εγχείρημα κινδύνευε να καταστραφεί διότι ο κόσμος δεν ανταποκρινόταν. Αποφάσισαν να κάνουν πιο συστηματική διαφήμιση στοχεύοντας σε διαφορετικές ομάδες ανθρώπων.
Σήκωσαν και πάλι τα χέρια αλλά αυτή τη φορά σε κίνηση παράδοσης. Παραδόθηκαν άνευ όρων στα 496 άτομα που τους χλεύασαν τόσους μήνες πριν. Ανάμεσα σε άλλα, το εγχείρημά τους απέκτησε σελίδα, ομάδα, λογαριασμό και προφίλ στο facebook.
8.
Όλοι κοίταζαν απορημένοι, αποσβωλομένοι.
Μόνο μια κοπελίτσα σήκωσε δειλά-δειλά το χέρι της.
Την είδε.
Χαμογέλασε ανέλπιστα κι άρχισε να κινείται προς το μέρος της.
Τον είδε κι αυτή και έκανε δειλά ένα βήμα μπροστά.
Έφτασε απέναντι της κι έμεινε να την κοιτάζει εκστασιασμένος!
Τί βλέμμα! Τί χαμόγελο! Αυτή μάλιστα, ήταν διαφορετική από τους υπόλοιπους στην αίθουσα!
– “θέλεις να με κάνεις follow στο twitter μου;”, της είπε με ενθουσιασμό
– “αν θες να τα πούμε κι από MSN”, του απάντησε αυτή χαμογελόντας. “Έχω και webcam”, συμπλήρωσε με νόημα κλείνοντας το μάτι
Έβγαλε από τη τσέπη του ένα χαρτάκι και το μοίρασε στα δύο. Στο ένα έγραψε το twitter του και της το έδωσε. Της έδωσε και το άλλο κι αυτό του έγραψε το hotmail της.
– “θα σε κάνω add”, είπε αυτός παίρνοντας το χαρτάκι
– “θα σε κάνω follow”, απάντησε αυτή βάζοντας το χαρτάκι στη τσάντα της
– “θα τα πούμε σε λίγο online” της είπε κι έφυγε
Βγήκε από την αίθουσα, πήρε μια βαθιά ανάσα κι ένιωσε να πετά στα σύννεφα…”επιτέλους” σκέφτηκε, “υπάρχουν και άτομα που δεν ασχολούνται με το facebook!”
—————————————————
Ψηφίστε! Ας κερδίσει ο καλύτερος ή η καλύτερη!
22 responses to “Τwisted Διαγωνισμός: Οι συμμετοχές – Ψηφίστε!”
Τα σχόλια δε θα εμφανιστούν μέχρι το τέλος της ψηφοφορίας, έτσι για να έχει ενδιαφέρον η διαδικασία! 🙂
Οκτώ ψήφισαν μέχρι τώρα! Η ψηφοφορία θα διαρκέσει μέχρι τα μεσάνυχτα του επόμενου Σαββάτου, όπως είπαμε! Με το πάσο σας 🙂
η silveriana κάτι ρώτησε στο σχόλιο της. Φυσικά και θα αποκαλυφθούν όλοι οι συμμετέχοντες και θα φανερωθεί ποιός έγραψε ποιό, αγαπητή μου! Να είσαι σίγουρη. Και νομίζω πως θα έχουμε σφαξίματα! 🙂
Ψηφίζω:
1ο= 1,
2ο= 3 και
3ο= 7
Σειρά μου να ψηφίσω! Λοιπόν.
Από μένα 3 points go to No8,
2 βαθμοί στο Νο1
και 1 βαθμός στο Νο2.
Ήταν όλα εξαιρετικά, συγχαρητήρια στους διαγωνιζόμενους!
ΤΤ, thanx για τον διαγωνισμό και την ευκαιρία. 🙂
Ας νικήσει η καλύτερη ιστορία (δηλαδή η 8η :P) !!
1 vathmos: 3
2 vathmoi: 5
3 vathmoi: 7
λοιπόν, χαιρετώ και γω….
η σειρά που έχω διαλέξει είναι:
3 βαθμοί στην ιστορία Νο 2
2 βαθμοί στην ιστορία Νο 4
1 βαθμός στην ιστορία Νο 8
για να δούμε τι θα δούμε…
υγ. μην ξεχνάς, έχουμε και μια ασκηση/ βολή/ τριήμερη μαλακία….
χχχχ
1 point goes to….. story No8
2 points go to ….. story No1
and finally,
3 points goes to.. story No4 !!!!
Στην 8η μου άρεσε η ειρωνία στο τέλος,
στην 1η ο γαμάτος διάλογος που πάντα γράφει τόσο επιδέξια ο offshade και για καλύτερη διάλεξα αυτή με το εντελώς οργουελικό σενάριο (αν την έγραψε ο σαλιάρης θα πέσω να πεθάνω σε ένα φλαμένκο απάνω – λέμε τώρα)
Βασικά όλες μ' αρέσανε (εκτός απ' την δική μου, κλασσικά) αλλα μπορώ να ψηφίσω μόνο 3…
Τελικά ΤΤ έχει πολύ μεγάλο ενδιαφέρον να βλέπεις σε πόσο διαφορετικά "μονοπάτια" πάει του καθένα η φαντασία, παρότι το έναυσμα είναι το ίδιο!
Δίνω:
1 πόντο στο 8ο τέλος
2 πόντους στο 1ο τέλος
και 3 πόντους στο θεϊκό 2ο τέλος (σαν πιστή ακόλουθος του Φ. Ντικ δεν θα μπορούσα να ψηφίσω τίποτα άλλο)
kudos σε όλους για τις ιδέες, και ιδιαίτερως για την ιδέα του διαγωνισμού!! 😉 (θα συμμετείχα ευχαρίστως, αλλά ειμαι περισσότερο της ανάγνωσης παρά της συγγραφής…)
Πλάκα-πλάκα πάντως, μερικά φινάλε μου θυμίζουν αρκετά μερικές (πολύ γνωστές) μπλογκο-φυσιογνωμίες… Ελπίζω να μας πεις στο τέλος ποιός έγραψε τουλάχιστον τα τρία νικητήρια κομμάτια. Ε; Ε; Ε;;;
μου άρεσαν όλες οι ιστορίες! ψήφισα με βάση τα δικά μου γούστα, δηλαδή φαντασία, θεωρίες συνωμοσίας και ειρωνεία.
TwistedTool,συγχαρητήρια για την ιδέα.
καλή επιτυχία σε όλους!
ψηφίζω λοιπόν τα ακόλουθα:
8 – τρεις βαθμούς
4 – δύο βαθμούς
7 – ένα βαθμό
3 βαθμούς στο 5, 2 βαθμούς στο 6 και 1 βαθμό στο 8 xD καλές επιτυχίες σε ούλλους πάντως!
Πάρτε και τα points μου:
-3 points στο Nr 8
-2 points στο Nr 3
-1 point στο Nr 5
YΓ: Και επειδή μου έβαλαν χέρι, δίνω στη 2η ιστορία ντε πουά και στην 6η ιστορία α πουα.
Ψηφίζω το 4, για τη φαντασία.
3 για την 1η
2 για την 8η
1 για την 7η
Καλή επιτυχία !!
Καλή επιτυχία σε όλους!
3 βαθμούς στο νούμερο 2
2 βαθμούς στο νούμερο 5
1 βαθμό στο νούμερο 8
Θα ξεκινησω με τα συγχαρητιρια μου σε ολα τα παιδια για την απιστευτη φαντασια τους. Ολες οι εκδοχες τελους της ιστορια σου μου αρεσαν μα μια και 8α πρεπει να επιλεξω 3 το κανω ως εξης
Τελος Νο6 3
Τελος Νο5 2
Τελος Νο4 1
Να το ξανακανεις.Μου αρεσε που συμμετειχαν κα εδωσαν το τελος μεσα απο τη δικη τους ματια,χιουμορ,αποψη εστω και αν ηταν 'δυσκολο'' το θεμα 🙂
Εγώ δεν συμμετείχα, γιατί όπως σου είπα βρήκα πολύ ενδιαφέρον το δικό σου τέλος, κι επέλεξα να το σεβαστώ!
Λοιπόν…
Δίνω 3 βαθμούς στο 4
2 βαθμούς στο 7 και
1 βαθμό στο 1
Καλή Επιτυχία!
Οι τρείς βαθμοί μου για την νο. 1 συμμετοχή γιατί γουστάρω τους διαλόγους, με εξιτάρουν οι παλαβωμένοι με τα μαχαίρια, και με ξετρελαίνουν οι ακόμα πιο παλαβοί, που κάνουν χιούμορ σε καταστάσεις εκτάκτου ανάγκης.
Οι δύο βαθμοί μου για την νο. 2 συμμετοχή γιατί με εντυπωσίασε ο συνωμοτικός ψίθυρος του καθηγητή και έφτιαξα στο μυαλό μου όλη την υπόλοιπη ιστορία του φυγά.
Και ο ένας μου βαθμός για την νο. 4 συμμετοχή που έρχεται και μου θυμίζει τις "εκκαθαρίσεις" του Χίτλερ και το νέο προγραμματάκι του ΔΝΤ για την αντιμετώπιση της οικονομικής και κοινωνικής κρίσης που ζούμε.
==============
Να συμπληρώσω πως καμία από τις συμμετοχές δεν με άφησε αδιάφορη και κρίμα που δεν μπόρεσα να τις ψηφίσω.
Καλή επιτυχία σε όλους και για όσους δεν κερδίσουν έχω να πω το εξής: Ποιοι είμαστε εμείς που θα κρίνουμε την δημιουργηκότητα και την φαντασία σας? Ίσως, την δεδομένη στιγμή της ανάγνωσης των κειμένων, δεν ταίριαξαν οι φαντασίες μας…
1 ψήφος στην 8η εκδοχή
2 ψήφοι στην 1η εκδοχή
3 ψήφοι στην 4η εκδοχή
Αυτά από μένα! Καλή επιτυχία σε όλους
E αφού οι ψήφοι είναι κρυφοί, ας στους δώκω από τώρα να τειελιώνω!
3 πόντοι στο 8
2 πόντοι στο 2
1 πόντος στο 6
Πολύ σοβαρότητα έπεσε πάντως!