Ίσως να φταίει το ότι από μικρός δεν τους έδωσα την απαραίτητη σημασία. Ίσως να φταίει το ότι, εκτός από τα όσα μου έμαθαν στο δημοτικό, τα υπόλοιπα είναι άχρηστα στην καθημερινή ζωή. Ίσως να φταίει η υπερβολικά γλυκιά και καλοκάγαθη καθηγήτρια που μου τα δίδασκε στο γυμνάσιο, η οποία με αγαπούσε και με αγαπάει ακόμα – ρωτάει μέχρι και σήμερα για μένα. Δεν ξέρω τι φταίει ακριβώς, αλλά το αποτέλεσμα είναι ένα και πλέον είναι πολύ δύσκολο να αλλάξει. Είμαι χάλιας στα μαθηματικά. Μπορείς αυτό να το σεβαστείς, σε παρακαλώ;

Μη γνέψεις καταφατικά. Ξέρουμε και οι δυο πως δεν το κάνεις. Καθημερινά υποβάλλεις το ηλίθιο μυαλουδάκι μου σε δύσκολα μαθηματικά προβλήματα. Και, ντάξει, είναι μερικά τα οποία μπορώ να προσπεράσω αδιάφορα, αφήνοντας τα στους ειδικούς. Το ποσοστό του κάθε υποψηφίου στις εκλογές (άσε κιόλας που έχω αφοδευμένη την πολιτική), την αύξηση των κερδών της όποιας εταιρείας, τον εκθέτη στο 10 για να καταλάβω πόσο μικρό είναι το αμελητέας μάζας μικρονανοελαχιστομόριο που ανακαλύφθηκε, τα δεκαδικά μετά το κόμμα που δείχνουν τον ακριβή αριθμό της χρυσής τομής. Αυτές είναι εργασίες τις οποίες ο υπανάπτυκτος εγκέφαλος μου δεν αναλαμβάνει να περατώσει.

Υπάρχουν, όμως, μερικά κουτσοδούλια τα οποία ο νους μου διατίθεται να κάνει. Κι εσύ, αντί να δεις την προθυμία του, να την εκτιμήσεις και να βοηθήσεις όσο μπορείς, του βάζεις πάλι δύσκολα. Μπορεί για σένα η πρόσθεση να είναι κάτι απλό κι εύκολο, μα δεν είμαστε όλοι σαν εσένα. Δε μπορώ να εκτελέσω προσθέσεις στο μυαλό μου, εκτός κι αν έχουν λόγο ύπαρξης, τόσο περίεργο είναι;

Γιατί να με βασανίζεις; Τι διαφορά έχει το ‘15+1 ερωτικά τραγούδια‘ από το ‘16 ερωτικά τραγούδια‘; Πόσο πιο χρήσιμα είναι τα ‘20+3 προγράμματα για τον υπολογιστή σας‘ από τα ‘23 προγράμματα‘; Τι κάνει τα ‘6+2 βιβλία για το καλοκαίρι‘ πιο διασκεδαστικά από τα ‘8 βιβλία για το καλοκαίρι‘; Είναι τα ‘50+5 εστιατόρια για καλό φαΐ στη Μοζαμβίκη‘ πιο ενδιαφέροντα από τα ‘55 εστιατόρια‘; Πες την αλήθεια. Αρχίζω να πιστεύω ότι το κάνεις μόνο και μόνο για να φέρεις το μυαλουδάκι μου σε δύσκολη θέση. Άσε τώρα που είχα τον άβακα εδώ δίπλα μου κι έκανα τους υπολογισμούς. Πίστεψε με, θα χρειαζόμουν χαρτί και μολύβι για να βρω τα αθροίσματα! Αφού δεν υπάρχει λόγος, γιατί το κάνεις;

Εσύ τι πετάγεσαι; Δε μιλώ για σένα. Εννοείται ότι όταν πρόκειται για δύο διαφορετικά πράματα, θα τα διαχωρίσεις, για να ξέρω κι εγώ τι συμβαίνει. Στις περιπτώσεις αυτές το μυαλό μου συμβιβάζεται και καταβάλλει τίμιες προσπάθειες να βρει τα αποτελέσματα και τα κωδικοποιημένα στη γλώσσα των μαθηματικών μηνύματα. Όταν στο κουτί με τα 16 ρολά κωλόχαρτου, τα 2 είναι δωρεάν, φυσικά και θα το αναφέρεις, για να δω την προσφορά σου και να αγοράσω. Όταν χαρίζεις με κάθε λίτρο λάδι που αγοράζω και ένα ανοιχτήρι αναψυκτικών, πάλι θα το αναφέρεις. Είναι δυο διαφορετικά πράματα. Όπως και όταν σε μια λίστα προστίθενται αντικείμενα που επέλεξαν δύο διαφορετικά άτομα, πάλι μπορούν να διαχωρήσουν τις επιλογές τους. Καλά κάνεις και γράφεις ‘10+3 ερωτικά τραγούδια‘, όταν τα 10 λένε “σ’αγαπώ και είμαι χαρούμενος που ζούμε τον έρωτα μας” και τα τρία κλαίνε “σ’αγαπώ και θέλω να πεθάνω διότι με χώρισες“. Άθλιο παράδειγμα, ε; Απολογούμαι. Ήταν, όμως, κατατοπιστικό. Εκεί το μυαλό μου θα καταλάβει, μετά από την απαραίτητη επεξεργασία ότι, από τη μια, η λίστα αποτελείται από 13 τραγούδια, από την άλλη, όμως, δεν έχουν και τα 13 το ίδιο ύφος/θεματολογία/σκεπτικό.

Με στεναχωρούν και κάτι άλλες λίστες, οι οποίες, προφανώς, σκοπό έχουν να κοροϊδέψουν τον ηλίθιο που φιλοξενώ στο κεφάλι μου. Τίτλος: ‘τα 100 καλύτερα solos φλάουτου όλων των εποχών‘. Αν με ενδιαφέρει το φλάουτο, θα κάτσω να τα μελετήσω, μετρώντας με αγωνία από το 1 ως το 100 ή, στη χειρότερη των περιπτώσεων, αντίστροφα από το 100 ως το 1, διότι αυτό έχει περισσότερο suspense. Στην πρώτη περίπτωση είναι ευκολότερο, αλλά και στις δύο το μυαλό μου βλέπει προσεκτικά τον αριθμό δίπλα από κάθε καταχώρηση για να βεβαιωθεί ότι ούτε αυτός που έγραψε τη λίστα άφησε πίσω κάποιο αριθμό, αλλά ούτε κι εγώ παρέλειψα κάποια από τις καταχωρήσεις. Και, ξέρεις, του παίρνει μερικά δευτερόλεπτα μέχρι να μετρήσει και να επιβεβαιώσει ότι το 37 είναι μετά το 36 (στην πρώτη περίπτωση) ή μετά το 38 (στη δεύτερη περίπτωση). Περίμενε, μπερδεύτηκα. Όχι, σωστά τα έγραψα, ωραία.

Και το πρόβλημα πού είναι; Εδώ ακριβώς: φτάνω στο τέλος της λίστας και μετά από μέτρημα 100 ολόκληρων αριθμών, βλέπω το υποτιτλίδιο: ‘ΤΑ 37689 SOLOS ΦΛΑΟΥΤΟΥ ΠΟΥ ΔΕΝ ΚΑΤΑΦΕΡΑΝ ΝΑ ΜΠΟΥΝ ΣΤΗ ΛΙΣΤΑ ΜΟΥ‘. Κάτσε ρε φίλε. Κάτι παίζει εδώ. Είτε είσαι πολύ χαζός, είτε το παίζεις έξυπνος και παντογνώστης. Και στις δύο περιπτώσεις, πάντως, είσαι μαλάκας. Με την καλή έννοια πάντα. Γιατί σε αποκαλώ έτσι, όμως; Θα το αιτιολογήσω.

Αν είσαι τόσο χαζός ώστε να βάζεις τίτλο για 100 και αντ’ αυτού να καταλήγεις να καταγράφεις 40 χιλιάδες κομμάτια, πιστεύοντας ότι θα καθόμουν να τα διαβάσω, τότε είσαι μαλάκας. Διότι ξέρεις πόσο αγαπώ το φλάουτο (λέμε τώρα) και ότι θα ήθελα να ενημερωθώ για τις απόψεις του κόσμου περί των καλύτερων solos όλων των εποχών, αλλά δε με βοηθάς. Δε λες από την αρχή ότι θα μου αραδιάσεις μερικές δεκάδες χιλιάδες τραγούδια, για να ξέρει το μυαλό μου τι πρόκειται να περάσει και να προετοιμαστεί αναλόγως. Γνωρίζεις ότι μέχρι το 100 μπορώ να μετρήσω με λίγη προσπάθεια. Με τόσες χιλιάδες, όμως, χρειάζομαι υπολογιστή για να τα βγάλω πέρα.

Αν το παίζεις έξυπνος και παντογνώστης και θέλεις να αποδείξεις ότι ξέρεις 40 χιλιάδες τραγούδια με solo φλάουτου, τότε είσαι μαλάκας, διότι θα μπορούσες κάλλιστα να τα τοποθετήσεις στην αφοδευτήριον οπή σου, μετά του φλάουτου, βεβαίως βεβαίως. Και στο κάτω κάτω ρε φίλε, γιατί δεν έγραψες στον τίτλο ‘Τα καλύτερα 37789 solos φλάουτου όλων των εποχών‘; Με αυτό τον τρόπο και το μυαλό μου θα προετοιμαζόταν για κάψιμο κάμποσων ωρών, αλλά και με την πρώτη ματιά όλοι θα σε θαυμάζαμε γι’ αυτό το αξεπέραστο μεγαλείο γνώσεων που κατέχεις.

Αναπόφευκτα θυμώνω όταν το μυαλό μου ζορίζεται. Νιώθει κατώτερο από τα υπόλοιπα και αρχίζει τα παράπονα ότι δεν το ανάθρεψα σωστά κι εγώ να προσπαθώ να του εξηγήσω ότι προσπάθησα να του μάθω πολύ πιο σημαντικά πράματα, τα οποία του φαίνονται, πλέον, εύκολα, διότι τα ξέρει τόσο καλά. Ε, και ξέρεις, δεν είναι ωφέλιμοι τέτοιοι διαπληκτισμοί. Έχουν κακές επιπτώσεις και για τις δύο πλευρές. Γι’ αυτό, σε παρακαλώ, μη μου το ζορίζεις, αν δεν υπάρχει πραγματικός λόγος, ε; Εκτός κι αν θες να είσαι.. κακός.