-
Σκοτώθηκε μπροστά μου
-Παρακαλώ, αστυνομία.–Ναι γεια σας, θέλω να αναφέρω ένα δυστύχημα που έγινε μόλις τωρά στην έξοδο προς Λάρνακα, στο δρόμο που Λευκωσία προς Λεμεσό. Έναν αυτοκίνητο έδωκεν πά’ στο διαχωριστικόν τζιαι ήρτεν τζιαι εκαρφώθηκεν πά’ στα δεντρά στην αριστερή μερκάν του δρόμου, που στρίφκουμεν για Λάρνακα.-Υπάρχει τραυματίας δηλαδή;–Τραυματίας; Μακάρι ναν τραυματίας! Έτσι όπως εφάτshισεν, μάλλον εν…
-
Έρωτας με την πρώτη ματιά
Την είδα μόλις είχε ανέβει την κυλιόμενη σκάλα. Τα μάτια της ταξίδεψαν για λίγο στο χώρο και μετά συνάντησαν τα δικά μου. Μου χαμογέλασε αμέσως κι έκανα το ίδιο. Μεγάλα, γαλάζια κι αθώα μάτια. Κατάξανθα μαλλιά σε αλογοουρά. Ρόδινα μαγουλάκια συνόδευαν ένα απλόχερο χαμόγελο.Συνοδευόταν από έναν ψηλό κύριο με χαρακτηριστικά που έμοιαζαν με τα δικά…
-
Διαπίστωσις [3]
Οι Mastodon προσφέρουν κακό προφίλ στους οδηγούς.Το διαπίστωσα σήμερα, δις!Πρωί – Workhorse: Προφανώς, ενώ οδηγείς, το να κάνεις κινήσεις που φανερώνουν πως επιπλήττεις τον εαυτό σου και να ουρλιάζεις “shaaaaaved into rhythm work for days consequences we have paid to be free in a world we’ve made like a workhorse stands for miles work for…
-
Σκηνές της κυπριακής καθημερινότητας: 4 σε 1
Σήμερα δε δούλευα και είπα να πετάξω τη μάνα μου μέχρι τη Λευκωσία για να ψωνίσει από τον Αθηαινίτη που είναι από τις φτηνότερες υπεραγορές και πολύ πιο φτηνή από αυτή στο χωριό. Περίμενα στο χώρο στάθμευσης, όπου έγινα μάρτυρας των τεσσάρων σκηνών που θα σας περιγράψω. Σκηνή Πρώτη Στις μπροστινές μου θέσεις στάθμευσης υπάρχουν…
-
Το χαμόγελο του τρελού
Στεκόταν πάντα στο πεζοδρόμιο, απέναντι από το βιβλιοπωλείο, από τη μεριά του γυμνασίου. Σπάνια δε θα φορούσε εκείνη τη στολή που θύμιζε καπετάνιο κάποιας περασμένης και, πιθανότατα, ξεχασμένης εποχής. Βαρύ, σκούρο μπλε σακάκι με κουμπιά και μανικετόκουμπα που έμοιαζαν χρυσά, πάντα κουμπωμένα – ένδειξη πειθαρχίας και σχολαστικότητας. Το πουκάμισο υπέθετα πως ήταν άσπρο, αν και…
-
Nice day for suicide!
Ξύπνησε πριν χτυπήσει το ξυπνητήρι, αποφασισμένος και έτοιμος. Την έσπρωξε απαλά:-Μωρό μου, ξύπνα, θέλω να σου πω κάτι..-Χμφφ.. Καλημέρα.. Μμμ..-Το αποφάσισα!-Πες μια καλημέρα πρώτα! Τι αποφάσισες;-Θα το κάνω, θα αυτοκτονήσω.-Ακόμα δεν είπες καλημέρα.-Καλημέρα.-Έτσι, καλημέρα!-Θα αυτοκτονήσω. Σου είπα ότι το σκεφτόμουν εδώ και δυο βδομάδες και ψες το αποφάσισα.-Μου το είπες; Πρώτη φορά ακούω τέτοιο πράμα…
-
Ο βιολινίστας – αληθινή ιστορία
ή “Πώς χάνουμε τα μικρά και όμορφα πράγματα στη ζωή μας χάρη στο άγχος και τη ρουτίνα”. Την παρακάτω ιστορία την έλαβα από το φίλο Χαρικλή, τον οποίο και ευχαριστώ. Διαβάστε προσεκτικά, είναι πραγματική και μπορείτε να το επιβεβαιώσετε εδώ. Ουάσιγκτον. Σταθμός του μετρό. Ενα κρύο πρωϊνό τον Γενάρη του 2007. Επαιξε έξι κομμάτια του…