My WordPress

Category: book2

  • Ξύπνημα

    (το πιο κάτω ποίημα γράφτηκε για έναν πανελλήνιο διαγωνισμό ποίησης, στον οποίο, τελικά, αποφάσισα να στείλω κάτι άλλο) Προσπάθησε το πρωί να ξυπνήσεις ευτυχισμένος. Ν’ ανοίξεις τα μάτια χαρούμενος για τη μέρα που σε καρτερεί. Να θυμηθείς με χαμόγελο τη μέρα που αποχαιρέτησες. Να νιώσεις στα βάθη σου της νύχτας τη δράση, του ύπνου την […]

  • Shriek

    So I sat myself down and thought about it. Brooded over it with bottles of red wine. Contemplated about it, drinking barrels of beer. Pondered the matter the hardest my feeble mind managed. Reflected upon it in great angst.  Picked through all the details, memories and experiences, feelings and deeds, decisions and desires. One conclusion. […]

  • Decision

    For all I know, I’m alive today. Luckier than millions of humans who didn’t make it this far. Alive; at this exact moment. The next? Who knows. You say I must seize the day. Take risks and fight. Be positive and hope for the best. Stay strong and never give up. Take my chances. Be […]

  • Κλάμα [β’]

    Στο δρόμο σήμερα προσπάθησα να θυμηθώ πότε ήταν η τελευταία μέρα που δεν έκλαψα. Δεν τα κατάφερα και χαμογέλασα απογοητευμένος. Και, χαμογελώντας, θυμήθηκα όλους τους λόγους που έχω για να κλάψω. Αμέσως, χωρίς προσπάθεια, ήρθαν στο νου μου εικόνες από όλα εκείνα που συνέβησαν, όλα όσα έκανα κι όλα όσα δεν έκανα, που αξίζουν το […]

  • Πώς να σ’ αγκαλιάσω;

    Μα πώς να σ’ αγκαλιάσω, που, αν το κάνω, θέλω να είναι το τελευταίο που κάνω στη ζωή μου; Πώς να σ’ αγκαλιάσω, χωρίς τα δάκρυά μου να πνίξουν όλο τον κόσμο γύρω μας; Πώς να σ’ αγκαλιάσω, χωρίς να ξημερωθώ, ψιθυρίζοντάς σου τα “σ’αγαπώ” που τόσον καιρό κρατώ μέσα μου; Πώς να σ’ αγκαλιάσω, […]

  • Πήχυς

    Έθεσες τον πήχυ τόσο ψηλά, που η αμέσως επόμενη περνά από κάτω όρθια, με τακούνια, με τεντωμένα χέρια προς τα πάνω, χωρίς καν να τον πλησιάζει.

  • Το Κενό που Άφησες στην Καρδιά μου

    Η κάθε οποιαδήποτε άλλη, κόκκος άμμου ριγμένος σε μιαν απέραντη, μαύρη τρύπα στην άκρη του σύμπαντος.

  • Γνώθι σαυτόν [1]

    Είμαι άνθρωπος που έχει πολλούς δαίμονες να πολεμήσει. Κι αντ’ αυτού, τους βάζω στο σπίτι και τους κάνω το τραπέζι. Και τους αρέσει. Και φωνάζουν κι άλλους.

  • Dear Neil, it’s not fiction, but it’s the fact; persistence will only worsen this friction

    Αντιλαμβάνεσαι, εαυτέ μου, το ποιος είσαι και το γιατί είσαι όπως είσαι και το γιατί δρας όπως δρας, όταν, μετά από προσπάθεια μιας, κάποιας αλλαγής, εφαρμόζεις τους κανόνες της επικοινωνίας με ειλικρινή διάθεση για αποτέλεσμα, μα, όπως το ανέμενες, όπως το έμαθες τόσα χρόνια, καταλήγεις μόνο σε πιο δυνατό κλείσιμο, σε μπουντρούμι με κλειδαριές, κι […]

  • Σταμάτησα κυριολεκτικά στην άκρη του δρόμου γι’ αυτό το τετράστιχο

    Η μια πανσέληνος διαδέχεται την άλλη, κι εγώ στον ίδιο παρονομαστή· δεν κάνω τίποτε, μα όλο περιμένω το κάποτε να ‘ρθει, κάτι ν’ αλλάξει, κάποιος να εμφανιστεί.