Η υπέρυθρη φωτογραφία είναι ήδη γνωστή από τα τέλη του 19ου αιώνα. Στη δεκαετία του 1930 όμως με την ανακάλυψη νέων χημικών μεθόδων έγινε το ίδιο εύκολη και απλή στη χρήση της όπως και η ασπρόμαυρη φωτογραφία. Τα παλιότερα χημικά τα οποία είχαν χρησιμοποιηθεί για την υπέρυθρη φωτογραφία ήταν αρκετά αργά σε ταχύτητα και έτσι δύσχρηστα ενώ με τα νέα χημικά έγινε δυνατή η λήψη υπέρυθρων φωτογραφιών με κλειστό διάφραγμα και γρήγορη ταχύτητα. Η ιδιαιτερότητα του υπέρυθρου φιλμ οφείλεται στη ιδιότητα του να καταγράφει αυτό που δεν μπορεί το μάτι. Οι υπέρυθρες φωτογραφίες παρουσιάζουν μεγάλο ενδιαφέρον και αποτελούν σημαντικότατο εργαλείο για πολλούς επιστήμονες (π.χ. ιατρική επιστήμη, αστρονομία).

Παράλληλα όμως έγιναν ιδιαίτερα δημοφιλή στους καλλιτέχνες φωτογράφους (επαγγελματίες κι ερασιτέχνες) οι οποίοι εκμεταλλευόμενοι τις μοναδικές ιδιότητες του υπέρυθρου φιλμ μάς αποκαλύπτουν μια πολύ διαφορετική οπτική πραγματικότητα γιατί παράγουν φωτογραφικές εικόνες που δε δημιουργούν με τα συμβατικά (συνηθισμένα) φιλμ. Το υπέρυθρο φιλμ επηρεάζεται από το ορατό καθώς και το αόρατο φως (υπέρυθρη ακτινοβολία), με αποτέλεσμα οι φωτογραφίες από υπέρυθρα φιλμ να είναι εντελώς διαφορετικές από εκείνες που προέρχονται από ασπρόμαυρα παγχρωματικά φιλμ.

Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι, πολλά αντικείμενα απορροφούν και αντανακλούν την υπέρυθρη ακτινοβολία με εντελώς διαφορετικό τρόπο από ότι την ορατή (οπτική). Όμως, επειδή, το φως που βλέπει ο φωτογράφος είναι διαφορετικό απ” εκείνο στο οποίο ανταποκρίνεται το φιλμ, πρέπει ο φωτογράφος να μάθει έναν καινούριο τρόπο να βλέπει τον κόσμο γύρω του.