Αν με ρωτούσες ποιούς ανθρώπους θα θεωρούσα πιθανώς ικανούς να μου δώσουν έμπνευση για μια σημαντική αλλαγή στη ζωή μου, ο συγκεκριμένος θα έπαιρνε θέση με τριψήφιο αριθμό, με το πρώτο ψηφίο κιόλας να είναι μεγαλύτερο του πέντε. Όχι επειδή δεν έχει την ικανότητα να επηρεάσει κάποιον· αν δεν την είχε, δε θα ήταν αυτός που είναι, αλλά επειδή δε θα περίμενα να ασχοληθεί μαζί μου περί ενός σοβαρού θέματος και εντελώς εκτός του επιπέδου της σχέσης μας. Και εκτός τούτου, γνωριζόμαστε μόλις ένα χρόνο και δύο μήνες.
Το αφεντικό μου. Ένας κοντόχοντρος σαρανταπεντάρης, με μια από τις πιο σημαντικές επιχειρήσεις στον τομέα της στην Κύπρο, με διαθέσεις άλλοτε καλές -πειράγματα, αστεία, γέλια- και άλλοτε κακές -ιδιοτροπίες, φωνές, ιδιοτροπίες ξανά. Επιχειρηματικό μυαλό, με πολλά χρόνια εμπειρίας και συγκεκριμένη τακτική στη διαχείρηση προσωπικού και προϊόντων.
Με φώναξε στο γραφείο του.
Είπε πρώτα ότι είχα κάνει πολύ καλή δουλειά με κείνο που μου είχε αναθέσει από το πρωί. Έκατσα. Έτρωγε κουνουπίδι ωμό.
-Κάνεις δίαιτα, ρε Twisted;
-Όχι, κύριε αφεντικέ.
-Εγώ κάνω, είπε και δάγκωσε λίγο κουνουπίδι.
Του εξήγησα πως οι δίαιτες είναι πολύ περιοριστικές για μένα και λόγω ψυχολογίας έχουν αντίθετο αποτέλεσμα από το επιθυμητό. Άρχισε να μου μιλά για τη ζωή του. Για το πόσο άργησε να κάνει μωρά, για το πόσο καλοπερασάκιας ήταν όταν ήταν στην ηλικία μου, για τις ασθένειες που έχει να αντιμετωπίσει τώρα και για τα κιλά.
-Ό,τι κάνουμε, σε κάποια φάση θα το βρούμε μπροστά μας. Είτε καλό, είτε κακό. Αργά ή γρήγορα θα έρθει η στιγμή που θα το θυμηθούμε και θα καταλάβουμε ότι εκείνη η στιγμή του παρελθόντος έχει αντίκτυπο στο τώρα. Και αυτή η κοιλιά -χτύπησε τη στρογγυλότατη κοιλάρα του- είναι κάτι από το παρελθόν, το οποίο συναντώ πάντα στο δρόμο μου. Ό,τι κίνηση κι αν κάνω, τη βρίσκω μπροστά μου. Είμαι 45 χρονών, έχω τέσσερα μωρά και οι ευθύνες που με βαραίνουν είναι τεράστιες. Παράλληλα, υποφέρω από αυτές τις ασθένειες που σου είπα και ρισκάρω συνέχεια την υγεία μου και το μέλλον των παιδιών μου, λόγω των λαθών που έκανα όταν ήμουν μικρός.
Ήμουν έτοιμος να του πω ότι αν ήθελε να απαλλαγεί από αυτές τις ευθύνες, μπορούσε να εξαφανιστεί από το σπίτι, αφήνοντας τέσσερα παιδιά χωρίς πατέρα, όπως έκανε κι ένας τύπος που ξέρω πολύ καλά προσωπικά. Δε μίλησα όμως, απλά κουνούσα το κεφάλι μου.
-Γι’αυτό, θέλω αυτές τις εμπειρίες μου να τις χρησιμοποιήσω και να βοηθήσω ανθρώπους που αγαπώ κι ενδιαφέρομαι από το οικείο μου περιβάλλον. Και εσύ, σίγουρα, είσαι ένας από αυτούς.
Σταμάτησα να κουνώ το κεφάλι μου και τον κοίταξα. Σοβαρομιλούσε;
Προφανώς, ναι.
-Κοίτα, μου έδειξε ένα ημερολόγιο φετινό. Έβαλα στόχους. Κάθε βδομάδα στοχεύω να κατεβαίνω σε συγκεκριμένο βάρος. Γράφω το στόχο και όταν έρθει εκείνη η μέρα, γράφω το αποτέλεσμα. Τις πρώτες βδομάδες πέτυχα τους στόχους, αλλά μετά απλά πλησίασα. Τώρα προσάρμοσα τους στόχους σε πιο εφικτά επίπεδα για τις επόμενες μέρες και ελπίζω να τους πετυχαίνω σιγά σιγά.
Τον κοίταζα κουνώντας το κεφάλι και προσπαθώντας να φιλτράρω αυτά που έλεγε. Ήταν όλα από καρδιάς; Ήταν όλα όμορφα λόγια για να μου πλασάρει εκείνο που είχε σκεφτεί εξ αρχής; Ήταν ένα μείγμα των δύο;
-Πόσα κιλά είσαι, ρε Twisted;
-Εκατόν έντεκα, κύριε αφεντικέ.
-Ντάξει, είσαι και ψηλός. Εν θεωρείσαι παshής. Είσαι λλίο γεμάτος. Αλλά πρέπει να ξεκινήσεις από τώρα που είναι νωρίς και η κατάσταση είναι αναστρέψιμη. Για να μην καταντήσεις σαν εμένα και να ψάχνεις το λάθος αργότερα. Μπορείς να προσέξεις τις μικρές λεπτομέρειες στη διατροφή σου και να προλάβεις κακές εξελίξεις.
Άνοιξε το συρτάρι του γραφείου του. Έβγαλε από μέσα ένα μικρό ημερολόγιο. Άπλωσε το χέρι και μου το έδωσε.
-Κάνε αυτό το δώρο στον εαυτό σου. Βάλε στόχους.
Το πήρα, τον ευχαρίστησα και έφυγα.
Δεν είχα ιδέα ότι νοιαζόταν τόσο για οποιοδήποτε στην εταιρεία, πόσο μάλλον για μένα που είμαι από τα πιο προσφάτως προστεθέντα μέλη της. Δεν έχω ιδέα πόση δύναμη χρειάζεται για έναν τέτοιο άνθρωπο να μιλήσει περί τόσων και τόσο σημαντικών θεμάτων με κάποιον είκοσι χρόνια νεότερο του και τον οποίο γνωρίζει λιγότερο από ενάμιση χρόνο. Δεν ξέρω πόσο συχνά κάνουν άλλα αφεντικά παρόμοιες κουβέντες με τους υπαλλήλους τους. Δεν ξέρω πόσο καιρό το επεξεργαζόταν στο νου του.
Αυτό που ξέρω είναι ότι ο τύπος ανέβηκε αρκετά σκαλιά στην υπόληψη μου και κέρδισε λίγο ακόμα από το σεβασμό μου.
Σίγουρα θα χρησιμοποιήσω το ημερολόγιο που μου χάρισε και θα βάλω μικρούς, πραγματοποιήσιμους στόχους για να χάσω κανένα γραμμάριο. Επειδή, όμως, μισώ να ξεκινώ οτιδήποτε από Δευτέρα, θα δω πως θα το προγραμματίσω. Και επειδή έχω σε απόθεμα Caprice Παπαδοπούλου, θα τo καθυστερήσω λίγο.
Στην επικότητα του αφεντικού μου, που κατάφερε να με συγκινήσει εκεί που δεν του το είχα, cheers με πουράκι Caprice.
15 responses to “.. like a boss!”
dude, παρέτα….
μεν φάεις τα πουράκια, ένεν καλά….
εν θα φτάσεις τους στόχους σου…
φτύστα λαλώ σου…
καλάν, τουλάχιστον άφησ' μας κανένα…
θένκιου….
@Nonis: Too late!
α, τζαι κάτι σχετικό με την ανάρτηση…
προφανώς τζαι εν θετικό πράμα τούτα που σου λάλεν, τζαι αλλότρια ναν τα κίνητρα του, ώθησε σε σε κάτι θετικό νομίζω, τζαι εν πάει μόνο στα κιλά τζαι στη δίαιτα τούτο με τους στόχους… 🙂
Μες τους στόχους πρέπει να βάλεις τζαι τον τταβά με τα καλοηρκά…. :Ρ
Με τούτα που εθκιέβασα εκατάλαβα ότι ο μάστρος σου εν άδρωπος. Πάντως το παράδειγμα του εν ωραίο… Να θέτεις στόχους, αλλά στόχους εφικτούς!
εν για να μεν τρώεις την ώρα που δουλεύκεις που σου το είπε!! (οκ just joking)..
μπράβο του που σου εμίλησε και μπράβο σου που το γράφεις και εδώ!
κόψε τα caprice και την nutella!
Λεβέντης ο μάστρος σου! Όι όσον ο πρώην μάστρος της Ranias αλλά εν δυνατός 😀
@Invictus..lol
Ω! Ανεβηκεν τζαι στα δικά μου μαθκια!! Αφηκεν σε να δεις μια πλευρα του εαυτού του που εν νομιζω να αφήνει πολλους να δουν, τζαι εν σπάνιο για έτσι ανθρωπους. :)))
CAPRICE PAPDOPOULOU! Άρχοντας! Τέλος!
cheers!
Εν σε άκουσα πολλά να μιλάς για το μάστρο, αλλά εν επερίμενα έτσι πράμα. Ούτε που κανέναν μάστρο εν επερίμενα κάτι τέθκοιο.
Εν πολλά ωραία η κίνηση του, τζαι έκαμεν την με πολλά όμορφο τρόπο. Μπράβο του!
Ρε μα είσαι πασhής; :S (ναι, εν σοβαρή ερώτηση τούτη)
Καλή χρονιά με στόχους καλό!
Eides pou alla enomizame gia ton anthropo! Symfono, oti kamoume kalo/kako, tha to evroume mprosta mas!
Prasinomitor
Πιανουν τα αφεντικα καποτε τεθκοιες (και αλλες) κρισεις! Ανθρωποι ειμαστεν ουλλοι με καλα τζαι κακα… Γενικα, ομως, πρεπει ναν καλο πλασμα 🙂
Δεν ξέρω γιατί επέλεξε εσένα να τα πει,μα έχουν μεγάλη βάση αυτά που είπε "-Ό,τι κάνουμε, σε κάποια φάση θα το βρούμε μπροστά μας. Είτε καλό, είτε κακό" σαν αυτό που λένε οι παλαιοί "ότι δώσεις θα πάρεις"..
Φιλιά αγορίνα μου καλησπέρα
@Nonis: πάει κυρίως στη δίαιτα ρε 🙂
@HeatJo: εννα καθυστερήσω τον τταβά ρε φίλε, σόρι! Ναι, εν άδρωπος τζιαι τες παραπάνω φορές συμπεριφέρεται σαν άδρωπος, γι'αυτόν τον εκτιμούμε τζιαι ανεχόμαστε τες ιδιοτροπίες του κάποτε..
@Rania: εν τρώω την ώρα που δουλεύκω, εκτός τζιαι αν έρτει καμιά όμορφη κυρία με κεραστικά, τα οποία εν μπορώ να αρνηθώ, λόγω ευγένειας 😀 Εννα τα κόψω σιγά σιγά.. Ευχαριστώ!
@Ινβίχτος: κόπιασε να σε εργοδοτήσουμεν, αλλά εννοείται εννα ξιάσεις τα 2 τζιαι 3 ππππππποστ την ημέρα 🙂
@Πρασινάδα: συμφωνώ απόλυτα, γι'αυτό το εκτίμησα τζιαι γι'αυτό το μοιράζομαι, διότι μπορεί σε κάποια φάση να είμαι θυμωμένος μαζί του κ να πω κατζίες. Θέλω να υπάρχουν και οι δύο όψεις!
@Ξενοφίλιος: τι εννα γίνει μαζί σου ρε αγόρι; Εννα βρίσκουμεν τζιάλλες ομοιότητες; 🙂
@Νίκος: cheers, φίλε μου 🙂
@Moonlight: συμφωνούμε! Τάχα εν με είδες τόσες φορές που βρεθήκαμε; Είμαι παshής, καλό τι είμαι; 🙂
@Πρασινομήτωρ: ούλλοι έχουμε την καλή τζιαι την κακή μας πλευρά τζιαι εν δείχνουμε πάντα και τες δύο, άρα.. 🙂 Ευχαριστώ για το σχόλιο, αγαπημένη!
@Groutού: ναι, ντάρλιγκ, γενικότερα εν καλό πλάσμα! Εν έτυχε να ακούσω παρόμοιες περιπτώσεις πάντως!
@ΦΟΥΛάρα: έτσι είναι αγαπούλα, γι'αυτό πρέπει να προσέχουμε πάντα τις πράξεις μας! Επέλεξε εμένα που έχω τα έξτρα κιλά 🙂