Που τη μιαν έχω πάρα πολλήν ενέργεια τζιαι όρεξη μέσα μου, θέλω να γράψω πράματα, να τελειώσω το μαυρογέριμον το Suicidal [12], να γράψω τζι’ άλλα, να γεννήσει ο νους μου φάτσες τζιαι τόπους τζιαι αντικείμενα τζιαι αισθήματα τζιαι χρώματα τζιαι μυρωθκιές, να φκάλω φωτογραφίες, να παίξω μαζί τους στο Photoshop, να ζωγραφίσω, να ακούσω μουσικές, να θκιαβάσω βιβλία, να δω ταινίες, να φκω στον ήλιο, να δω τα κίτρινα χωράφκια να κάμνουν τέλειες αντιθέσεις με τα μωβ ηλιοβασιλέματα τζιαι τα σύννεφα της δύσης να φιλτράρουν το φως του ήλιου.

Που την άλλην η όρεξη μου καταπνίγεται σα διαδήλωση τριών δεκαπεντάχρονων απέναντι σε ορδές πάνοπλων αστυνομικών, διότι ο νους μου έννεν απλά δυσλειτουργικός, αλλά α-λειτουργικός. Μια ανείπωτη πίεση σφυροκοπά τα τοιχώματα του, νιώθω τους κροτάφους μου να πάλλονται έντονα, σε σημείο που νομίζω ότι η κίνηση φαίνεται έντονα και σε κάποιον που στέκει απέναντι μου. Θυμός τζιαι νεύρα τζιαι αδιέξοδα τζιαι λέξεις που θα έπρεπε να βρίσκουν την έξοδο κινδύνου, αλλά εν τυφλές τζιαι μοιραία αποδέχονται την τύχη τους να σαπίσουν τζειμέσα. Τζιαι θυμός.

Τζιαι νεύρα. Τζιαι προβλήματα. Πολλά προβλήματα. Μιτσιά τζιαι μεγάλα. Τζιαι η πίεση να σφυροκοπά. Τζιαι τζείνο το αιώνιο το βουητό, που τες τελευταίες μέρες εδυνάμωσεν πιο πολλά που ποττέ, το βουητό που έβαλε σκοπό να με οδηγήσει τζιαι στην παράνοια με τα απαιτούμενα ιατρικά έγγραφα. Τζείνο το βουητό που για να φκάλει φάουσαν καμιάν ημέρα, εννα αρκέψω να διώ την κκελλέ μου με το δεξί της κομμάτι πάνω στον τοίχο επανηλειμμένα, ώσπου να ξιμαρίσει ο τοίχος που τα γαίματα τζιαι τη φαιάν ουσία τζιαι να σταματήσει επιτέλους να ακούεται η καταραμένη νότα.

Τζιαι ένα δάκρυ τζιαι έναν ποφύσημα τζιαι λλία αναφιλητά τζιαι λλίη κεκαλυμμένη αγάπη.

Τζιαι να πρέπει να τα συμμαζέψω ούλλα τζιαι να τα συγκρατήσω μες τούντον νουν, που μετά βίας κραθκιέται να μεν δώκει παραίτησην. Tad tough.

So, fuck it. Πάω να ππέσω, παρέα με την πιο αρρωστημένη, καταραμένη μουσική μες το δεξί μου φτιν.

Υ.Γ.: Τζιαι όι, εν θέλω ούτε συμπαράσταση, ούτε θάρρος, ούτε συμβουλές, ούτε τίποτε. Κρατήστε τα για τους εαυτούς σας.
Υ.Υ.Γ.: Φράσεις από το πιο πάνω είναι πιθανό να ξαναχρησιμοποιηθούν σε μετέπειτα κείμενο μου.