Στη δουλειά, άμαν παίξει το τηλέφωνο, εν ξέρεις ποττέ τι σου επιφυλάσσει η μοίρα.

-Τάδε εταιρεία, παρακαλώ;
-Ναι, γεια σας, μέχρι τι ώρα δουλεύετε;
-Μέχρι τις εφτάμιση.
-Εφτάμιση το απόγευμα;
(Όι, ρα παλιοτσούρα, ως τες εφτάμιση αύριο το πρωί. Εννα μείνουμεν πόψε να κάμουμεν αγρυπνία μες το μαχαζί για να παρακαλέσουμε το Θεό ναν πάντα καλά στην υγεία τα προϊόντα μας, να μεν μπλοκάρουν, να μεν χαλούν οι οθόνες τους, να μεν τρίζουν τα ακουστικά τους, εννα φάμε σουππούα το πρωί κατά τες έξι, μετά να σας πουλήσουμεν κανένα μόπαϊλ τζιαι ως τες εφτάμιση να το κλείσουμε για να ξανανοίξουμεν η ώρα οχτώμιση όπως κάθε μέρα.)
-Ναι..

Εχτές, Κυριακή:
-Τάδε εταιρεία, παρακαλώ;
-Ναι, είσαστεν ανοιχτοί;
(Όι, ρε μαννορόκολε. Το κατάστημαν εν κλειστόν, αλλά εγύρισα το νούμερο της εταιρείας πας το κινητό μου για να απαντώ σε πολύτιμους τζιαι πανέξυπνους πελάτες σαν εσένα. In fact, τωρά είμαι σε ένα ξενοδοχείο στην Πάφο τζιαι κάμνω σάουνα, αλλά ήταν χαρά μου να το διακόψω για χάρη σου.)
-Εε, ναι;!

-Τάδε εταιρεία, παρακαλώ;
-Πε μου, το τάδε τηλέφωνον πόσα το έshετε;
(Πε έναν καλημέρα ρε γιε της πιθήκας. Κρατάς μιαν φάουσαν λίρες, φορείς κουστούμια τζιαι οδηγάς αυτοκίνητον που πρέπει να πουλήσω θκυο φορές την ύπαρξη μου για να αποκτήσω τζιαι ένα γεια εν ξέρεις να πεις στο τηλέφωνο; Είπε μου ο Θεός να χαλαρώσεις λλίο τη φούχτα σου, διότι πονούν τον τα αρτshίθκια του.)
-Εε, καλημέρα σας, μπορείτε να επαναλάβετε, διότι δε σας άκουσα καλά;
-Καλημέρα. Το τάδε κινητό λέω, πόσα το έχετε;
(Όι ξαπολώ σε ρε ππεζεβέγκη..)
-Συγγνώμη, δε σας ακούω καθόλου, ίσως δεν έχετε καλό σήμα. Ξαναδοκιμάστε σε λίγο. *clap*
(Τζιαι τόλμα να μεν shαιρετήσεις next time.)

-Τάδε εταιρεία, παρακαλώ;
-Ναι, γεια σας. Θέλω να ρωτήσω για ένα τηλέφωνο;
(Εε;; Πάρακατω; Πιάνεις με να με ρωτήσεις αν θέλεις να ρωτήσεις για ένα τηλέφωνο κόρη μου; Πάεις καλά; Τούτον έλειψεν, να με πιάνεις τζιαι να μεν θέλεις να ρωτήσεις για ένα τηλέφωνο, αλλά για ένα ζευκάρι παπούτσια. Λάλε.)
-Εε.. Ναι..;
-Το τάδε.
(Ε; Το τάδε τι; Μίλα ρα καθυστερημένη. Προσπάθα να δημιουργήσεις μιαν ολοκληρωμένη πρόταση. Υποκείμενο – ρήμα – αντικείμενο. Ποιός σου έκαμνε ελληνικά στο δημοτικόν; Ο Γ.Α.Π.;)
-Ναι, τι;
-Αυτόν κι αυτόν.

-Τάδε εταιρεία, παρακαλώ;
-Ναι, γεια σας, έχετε το τάδε κινητό;
-Όχι, είναι παλιό μοντέλο και δεν κυκλοφορεί πλέον.
-Χμμ.. Τζιαι πόσα εν η τιμή του;
-Εν έshει τιμή, διότι εν το έχουμε σε stock.
-Ναι, αλλά πόσα πάει περίπου;
-Εν πάει, διότι εν υπάρχει.
-Οκκέι, λαλείς να το εύρω σε καμιάν άλλην εταιρείαν;
(Περίμενε στη γραμμή, κουμπάρε, να πιάσω ούλλους τους ανταγωνιστές να τους ρωτήσω τζιαι να σε ενημερώσω. Μήπως θέλεις να πάω να σου το γοράσω τζιαι να ρτεις να το πιάσεις που δαμαί;)
-Εν μπορώ να ξέρω αν έμεινε stock σε άλλες εταιρείες.
-Χμμ.. Οκκέι, να πιάσω να ρωτήσω.
(Όι, μεν μου λαλείς έτσι τζιαι εννα κλαίω. Χαλάλιν τους έτσι πελάτης!)

-Τάδε εταιρεία, παρακαλώ;
-Ο τάδε;
(Accckkkkk, aaaaarggghhhhhhh, τι σημαίνει ρε ένα όνομα με το άρθρο του μπροστά; Τι με ρωτάς;; Εν καταλάβω. Μήπως εννοείς αν ο τάδε εν τραβέστας; Αν ο τάδε επήεν στο φεγγάρι τζιαι ήρτεν πίσω; Αν ο τάδε είshεν κρυψορχίαν που ήταν μιτσής; Αν ο τάδε έκαμεν αποτρίχωσην τα πόθκια του τούντην εφτομάν; Αν ο τάδε είshεν καλόν shιέσιμον το πρωίν; Αν ο τάδε έπλυννεν το αυτοκίνητον του, αλλά με τούντες βροshιές επήεν άδικα το δεκάευρον; Aaarrrggghh)
-Ναι, τι;
-Ο τάδε είναι εκεί;
(Α, τούτον εννοούσες; Τζιαι έπρεπε να με βάλεις εμένα σε τούτην ούλλη τη διαδικασία σκέψης; Αλλο θκυο λέξεις ήταν να πιντώσεις, γαμώ τον οισοφάγο σου, γαμώ. Τζιαι επίσης, εν εshαιρέτησες, οπότε..)
-Συγγνώμη, εν σας ακούω καλά, θέλετε να ξαναδοκιμάσετε σε λίγο όταν θα είσαστε σε περιοχή με καλύτερο σήμα; *clap*