Καταρχάς, το παρόν post, όπως σωστά επεσήμανεν και η Έλι, εν “μεταξύ σοβαρού και αστείου” και “kind of a joke post”.
Το παρόν post εγράφτηκεν για σκοπούς αυτοειρωνίας και αυτοσαρκασμού.
Το παρόν post εγράφτηκεν διότι ελοάρκαζα να γράψω κάτι σαν συνέχεια της Ανθρωποθυσίας (τζιαι μάλλον εννα το κάμω, αν όι αύριο, πιο μετά).
Το παρόν post εγράφτηκεν διότι ελοάρκαζα τη Δευτέρα να αναρτήσω κάτι όντως πιο ελαφρύ.
Το παρόν post ήταν ένα “προσεχώς” και μια γλώσσα έξω προς εμένα.
Το παρόν post ήταν και σχετικά ρητορικοειρωνικό.
Όπως και να’χει.
Εκλαφτήκαμεν νάκκον τζιαι επιάσαμεν κάμποσα σχόλια, από τα οποία περίπου 0 (μηδέν) ήταν άχρηστα. Σας ευχαριστώ για τα σχόλια.
Καταρχάς (ξανά, UMAD BRO?!?), μην ξεχνάτε ότι εγώ έγραψα το παρόν post. Εγώ που, κυρίως λόγω έλλειψης χρόνου στο 99% των περιπτώσεων, όσον τζιαι προλαβαίνω να θκιαβάζω τι βάλλουν οι αγαπημένοι μου bloggers τζιαι πολλά σπάνια σχολιάζω (για τον ίδιο, συνήθως, λόγο).
Εγώ έγραψα το παρόν post. Εγώ που, κυρίως λόγω έλλειψης χρόνου, βάλλω πλέον το πολλύν 4-6 αναρτήσεις το μήνα στο blog μου – κάτι που με στενοχωρεί αφάνταστα.
Εγώ, λοιπόν, που είμαι τούτος που ξέρετε τζιαι που έγραψα το παρόν post, θωρώντας με πόσο συχνά σχολιάζω ο ίδιος σε bloggers που αγαπώ (επαναλαμβάνω το ρήμα, διότι ισχύει) τζιαι θωρώντας πόσο αραιά ασχολούμαι δημιουργικά με το δικό μου blog, του οποίου η επισκεψιμότητα έππεσεν πάρα πολλά (απόλυτα φυσιολογικόν αποτέλεσμα, καμιά διαφωνία ή παράπονο) (άσχετα με το τι λαλεί ο νεοσύλλεχτος Πανικκάς, που εν ήταν πιο παλιά δαμέσα – Panic, respect!), πώς μπορώ να ζητώ σχόλια ως να ήταν υποχρέωση του αναγνώστη να σχολιάσει;
Όσοι το ενομίσετε τούτο, κάμνετε λάθος.
Το meme που έβαλα που κάτω, αλλά τζιαι η απάντηση στον Πανίκκον (η οποία εγράφτηκεν εν μέσω χτυπημάτων νύστας), ήταν παραπάνω ως παράπονο, αλλά πάλαι όι με την ακριβή σημασία της λέξης. Ελπίζω να καταλαβαίνετε πώς το εννοώ.
Από κει και πέρα.
Απαντώ προσωπικά, αλλά εννοείται ότι ούλλα παν προς ούλλους 🙂
Moonlight, η μοναδική ερώτηση στο post ήταν το αν ήταν μια μαλακία τζιαι μισή. Ελπίζω να μεν εν η απάντηση σου σε τούντην ερώτηση το “ναι” που λαλείς 🙂
-Ξέρω ότι συμφωνούμεν πως ο καθένας γράφει για τους δικούς του λόγους. Εγώ εν γράφω για να έχω (μόνον) έναν αρχείο τούτων που λαλείς. Το γράψιμο κάποιες φορές εν πιο βαθύ για μένα, ανάγεται σε τέχνη, βάλλω του προσπάθεια, ψυχή, προβληματίζουμαι, σβήνω, πιντώνω. Τέλος πάντων, εν γράφω για να τα θωρώ μόνον εγώ, αλλά για να τα θωρούν τζιαι οι άλλοι. Τζιαι λόγω του χαρακτήρα μου, φαντάζομαι, όποτε γράψω κάτι “καλό”, θέλω να εν καλό τζιαι για τους άλλους. Να τους αρέσει, να τους δημιουργήσει εικόνες, μυρωθκιές, ήχους, συναισθήματα, να δουν τον εαυτό τους μέσα στο κείμενο, να ταυτιστούν τζιαι να δώκουν τες δικές τους ερμηνείες για το καθετί. Που την άλλη, φυσικά, περιμένω τζιαι διαφωνίες, δυσκολίες στην ταύτιση ή στην ερμηνεία πραμάτων, κάτι να μεν αρέσει κ.λπ. Εν αναπόφευκτο τούτο.
-Επίσης, το να ασχολείται κάποιος με τα στατιστικά της (όποιου είδους) σελίδας του, θεωρώ πως έννεν καθόλου αρνητικό. Εν ασχολούμαι με τα analytics ούτε για να μετρώ το κέρδος, ούτε για να συγκρίνω με ανταγωνιστικές σελίδες, ούτε κάτι τέθκοιον. Ένα blog εν παιδί του δημιουργού του. Η επισκεψιμότητα εν η ζωή ενός blog. Τζιαι για να έshει ζωήν, πρέπει να το βοηθώ εγώ με τες αναρτήσεις μου. Εξ ου και το να θέλω να βλέπω σχόλια, τα οποία, που τη μιαν σημαίνουν τζείνα που είπα στην προηγούμενη παράγραφο περί γραψίματος, τζιαι που την άλλη δείχνουν πως το blog εν ζωντανό. Το παιδί μου εν ζωντανό.
-Τέλος, το ότι “παρακαλώ για σχόλια” δεν το δέχομαι. Η επεξήγηση μου πιο πάνω!
Αμαδρυάδα μου, καταλαβαίνω τι λαλείς τζιαι νομίζω πως συμφωνώ ότι κάποτε ο άλλος απλά εν έshει κάτι να πει. Τζιαι δέχομαι το! Απλά -με εξαίρεση τα πολλά προσωπικά θέματα- άμαν κάτσεις να θκιαβάσεις κάτι που έννεν 5-6 γραμμούες τζιαι καταλάβεις ότι έshει κάτι τούτο που θκιαβάζεις, τζιαι αρέσει σου τζιαι κάμει σε να νιώσεις ή να χαμογελάσεις ή κάτι, θεωρώ πως εν κρίμα να μεν γράψεις έναν “άρεσε μου πολλά” ή κάτι τέλος πάντων. Εν κρίμα για σένα, διότι χάνεις την ευκαιρία να δείξεις τη θετική (τζιαι την αρνητική στες αντίθετες περιπτώσεις) στάση σε κάτι που σου “έφαεν” έστω κάποια λεπτά που τη ζωή σου, αλλά τζιαι για τζείνον που το έγραψεν να νιώσει ότι εκτιμήθηκεν το “έργο” του.
-Το ότι έλειψες καιρό, επρόσεξα το. Την τελευταία σου ανάρτηση εθκιάβασα την την ίδια νύχτα πριν τζοιμηθώ. Εγύρεψα το βίτεο, είδα το πέντε φορές τζιαι ετζοιμήθηκα θωρώντας στον ύπνο μου τα γαίματα να πιτιλλούν που το λαιμό του παρέα!
-Περί εξωτερίκευσης, ό,τι απάντησα και στη Moonlight στην πρώτη πρόταση!
-Ούλλοι οι άνθρωποι γύρω μου (εκτός που τη δουλειά) ξέρουν ότι γράφω τζιαι ποιός είμαι, εν είχα ποττέ πρόβλημα! Τζιαι έγραψα τζιαι πολλά προσωπικά πράματα!
-Για το ότι τολμάς να γράψεις στο δικό μου blog κάτι που δεν ανάρτησες στο blog σου, ΣΕ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ. Μεγάλη μου τιμή, τζιαι σοβαρομιλώ.
-Εν πολλά μοναχικό το ποίημα σου, αλλά το συναίσθημα που με κάμνει να νιώθω ότι ένιωθες όταν το έγραφες, εν πολλά όμορφο μες την ασχήμια της μοναξιάς του.
-Ξανά σε ευχαριστώ. Εν ξέρω γιατί εν το θέλεις να είναι στο blog σου, αλλά του δικού μου αρέσκει του να το φιλοξενεί 🙂
Νεράιδα μου, κόψε τες υπερβολές :p
-Καταλάβω τι λαλείς, αλλά εν νομίζω να τα νιώθουν ούλλοι τόσον έντονα όσο λαλείς!
-Περί συγγραφέων θα συμφωνήσω, χωρίς ίχνος έπαρσης ή οτιδήποτε τέθκοιου. Προσωπικά εγώ απλά προσπαθώ.
Ina μου, να σε ενημερώσω πρώτα ότι κάποτε -τωρά ας πούμεν- εν ξεχωρίζω αν ειρωνεύκεσαι, αν αστειεύκεις ή κάτι άλλο!
-Οι περισσότερες σου αναρτήσεις (ma to post emetafrasan to nomizw :p) εν όντως πολλά προσωπικές τζιαι δύσκολες για μένα να τες καταλάβω, και γι’ αυτό εν σχολιάζω συχνά.
-Για το αν γράφω για μένα ή για την ανταπόκριση, ό,τι απάντησα στη Moonlight πιο πάνω, πρώτη πρόταση!
-Χαίρομαι που συμφωνείς κι εσύ με τη Νεράιδα στο σημείο τζείνο!
Triolouin, όπως είπα τζιαι πριν, συμφωνώ με τούντην άποψη τζιαι εξήγησα στην απάντηση προς την Αμαδρυάδα πώς το εννοώ! Τζιαι επαναλαμβάνω ότι τζιαι εγώ, λόγω έλλειψης χρόνου, θκιαβάζω λλία τζιαι σχολιάζω σε ακόμα πιο λλία posts.. Δυστυχώς!
-Will try, thanks 🙂
Δέτε τι με εκάμετε να κάμω ρε χτηνά 🙂
Ο blogger εν μου επέτρεψεν να βάλω την απάντηση μου ως σχόλιο, διότι εξεπέρασα το όριο των χαρακτήρων λαλεί -.-
Αναγκαστικά νέο post, λοιπόν.
Άτε, πέρκει έshει τζιαι τούτον κάμποσα σχόλια 🙂
Επρόσεξα -σε άλλα blogs κυρίως- ότι όποτε προκύψει κάποιο post σχετικά με σχόλια, υπάρχουν πολλά σχόλια. Εμένα η πρόθεση μου ήταν να με διακωμωδήσω, να με ειρωνευτώ τζιαι να σας προετοιμάσω για τζείνο που εσκέφτουμουν για τη Δευτέρα.
Επροέκυψεν όμως, μια ενδιαφέρουσα συζήτηση τζιαι εχάρηκα που εμπόρεσα να σας πω τες απόψεις μου σε ένα σημαντικό, κατ’ εμένα, θέμα. Υπάρχουν τζι’ άλλες προσωπικές απόψεις, αλήθειες, ιδιαιτερότητες κ.λπ., σχετικά με το ευρύτερο θέμα μας, που έννεν της στιγμής..
Ό,τι άλλο θέλετε, ξέρετε: στα σχόλια!
7 responses to “Αναλαφρότητα”
χαχαχαχα εγέλασα με τα χτηνά πολλά. Τωρά επί τούτου του ποστ σε ευχαριστώ εγώ πολλά για τα καλά σου λόγια. Να σαι πάντα μα πάντα καλά. Επέρασα διαβαζοντας την αναρτηση σου τούτη που προβληματισμό αρχικα, μετά εσυγκίνησες με και μετά εγέλασα, τρία σε ένα μαι φρεντ!!!!
υ.γ τούτο με τονα με σε αφήνει ο blogger να κάμεις διθυραμβικό σχόλιο νευριάζει με εμένα που είμαι λάκωνα:)) που στόμα έχω και μιλιά δεν έχω :))
To "ναι" επήενε στο "διαφωνείτε;"
Το "παρακαλείς για σχόλια" επήενε σε τζείναπ ου έλεα. Το ρήμα μου εν είχε την έννοια που προφανώς ήθελες -κλασικά- να καταλάβεις, αλλά την έννοια του σκέφτουμαι γιατί να μεν μου σχολιάζουν.
Επίσης, εν όπως άμα εκδώσεις ένα βιβλίο. Ο συγγραφέας σίουρα θωρεί τα δημιουργήματα τζαι το βιβλίο του παιδί του, αλλά εν νομίζω να εν η χαρά του να τον γυρεύκουν οι αναγνώστες για να του σχολιάσουν τη δουλειά τους. Άρα ναι, ασχολήθου εσύ που θέλεις με τα analytics του blog σου- ποιός σου είπε ότι εν κακό εν ξέρω, αλλά αφήνω το να περάσει- τζαι βοήθα το να ζήσει, όι σαν εμάς που το αφήνουμε να πεθάνει. Απορώ πώς το βλέπεις για εμάς δλδ.
Πολλά ανοιχτό σε "κακά" σχόλια εν σε βρίσκω εν η αλήθεια, άρα εν θα συνέχιζα.
Ρε κουμπάρε, πότε εννά καταλάβεις(ετε) ότι απλά αρέσκει μου το παιγνίδι με τες λέξεις;
Εν υπερβάλλω ποττέ στα πράματα που λαλώ. Ξέρω ακριβώς τι έχει λεχθεί.
Απλά έχω το χάρισμα να δίνω ερεθίσματα για να δουλέψει η φαντασία του άλλου ατόμου.
Ή απλά να δεχτεί κάτι που θα πω για να προβληματιστεί. ( που πάνω που τα 50% των πραμάτων που λαλώ εν αρνητικά ).
Οπόταν αν βρίσκεις τες αλήθκειες μου υπερβολικές, δηλαδή, αν δεν είσαι σε θέση να διαχωρίσεις
το λογοπαίγνιο της γραφής που την ουσία των προτάσεων, that's not my problem, man.
ΛακωνοΑμαδρυάδα μου, να'σαι καλά 🙂
Moonlight, παρεξήγησις!
Πρώτον, ξέρω ότι το "ναι" σου εν εννοούσεν πως ήταν μια μαλακία τζιαι μισή. Η αναφορά που έκαμα στο "ναι" ήταν για να σε αστειέψω, εξ ου και το χαμογελούι στο τέλος της πρότασης!
Δεύτερον, το "παρακαλείς για σχόλια" εκατάλαβα το εγώ λανθασμένα. Σόρι. No need για κατζίες.
Τρίτον, όι. Διαφωνώ. Έννεν όπως άμαν εκδώσεις βιβλίο. Ένα βιβλίο εννα το αγοράσεις τζιαι να το θκιαβάσεις τζιαι είτε εννα σου αρέσει είτε όι. Τζιαι αν το αίσθημα εν έντονο, εννοείται ότι εν φκαίνεις στους δρόμους να γυρεύκεις το συγγραφέα για να του πεις τα θετικά ή αρνητικά σου σχόλια! Αν τύχει όμως τζιαι δεις τον τυχαία, μπορεί να πάεις να του πεις ότι εθκιάβασες το βιβλίο του τζιαι άρεσε σου ή εμίσησες το.
Το blog εν κάτι διαφορετικό. Που τη στιγμή που θκιαβάζεις κάτι, έshεις ήδη εύρει το συγγραφέα, υπάρχει ο χώρος των σχολίων, στον οποίο ο ίδιος σου επιτρέπει/ζητά/περιμένει να πεις τη γνώμη σου: θετική είτε αρνητική. Άμεσα τζιαι απ'ευθείας στο συγκεκριμένο πρόσωπο.
Εννα το παρομοίαζα με ένα βιβλίο που επρόλαβες να θκιαβάσεις πριν την παρουσίαση τζιαι πάεις στην παρουσίαση. Ε, τζιαμαί που εν τζιαι ο συγγραφέας, μπορείς μετά να πάεις να του πεις τα σχόλια σου. Ή κάτι έτσι τέλος πάντων.
Περί analytics εσχολίασα πως εν το θεωρώ κάτι αρνητικό, όι κακό. Ήταν η άποψη μου επί του θέματος, εν είπα ότι είπες έτσι. Επίσης, εν είπα ότι κάποιος βοηθά το blog του να ζήσει με το να ασχολείται με τα analytics, αλλά με τες αναρτήσεις του. Τα analytics εν ο "γιατρός" του μωρού. Βοηθά σε να θωρείς την πρόοδο της υγείας του. Αν θέλεις. Δεν είπα τίποτε για "εσάς". Πολλοί που "εσάς" βάλλετε αρκετές τζιαι καλές αναρτήσεις τζιαι πιο συχνά που μένα τζιαι "ζηλεύκω" που εν έχω το χρόνο ούτε να σκεφτώ κάτι αλλά τζιαι όταν κάποτε έχω έμπνευση, εν έχω το χρόνο να το καταγράψω έγκαιρα τζιαι πάει του αέρα!
Σε "κακά" (εν ξέρω ήντα διαφορά κάμνουν τα εισαγωγικά) σχόλια είμαι κλειστός. Σε καλοπροαίρετα αρνητικά σχόλια είμαι ανοιχτός. Διαφορετικά πράματα κατά τη γνώμη μου.
Αυτά.
Νεράιδα μου, καταλάβω τι λαλείς τζιαι ξέρεις το πολλά καλά. Τζείνο που εννοούσα είναι ότι κάποια πλάσματα έχουν πιο ευαίσθητα ερεθίσματα -εν ξέρω πώς αλλιώς να το πω- τζιαι νιώθουν πιο έντονα κάποια πράματα σε σχέση με άλλους. Εσύ ας πούμε, νομίζω.
Την ουσία των προτάσεων σου νομίζω έπιασα την. Κάμε μου test αν θέλεις 🙂
Εντάξει εκάλυψές με, ιδίως με το ρε xτηνά. Εφύρδειν! Εν για θετική ενέργεια που σχολίασα, ελπίζω να έρτει να σε έβρει!
Να'σαι καλά, Triolίδιον! Θετική ενέργεια να έρτει να δώκει τζιαι πάνω σου 🙂
Μα τι έχασα? Κιάορκαν σου ενιμπορεί να κόψει το πλάσμα ένα κουρίν τζιαι γίνουνται διάφορα