Στον πολλά μεγάλο χώρο εκυκλοφορούσαν μόνο δύο κοπέλλες. Η μια μεσήλιξ, εμφανώς Κυπραία κυρία, πελάτισσα που είχε στην αγκαλιά της μερικά βιβλία τζιαι εφαίνετουν να ετέλειωνεν τα ψώνια της. Η άλλη νεαρότερη, Φιλιππινέζα ή μια παρόμοια φυλή -που τζείνες που συναντάς σπίτι σου να καθαρίζουν, να προσέχουν το μωρό σου, να φκάλλουν περίπατο το shύλλο σου, να ξυπνούν πιο νωρίς που σένα για να εύρεις έτοιμο πρόγευμα τζιαι βραστές κλάτσες μόλις ξυπνήσεις- προφανώς εδούλευκεν στο κατάστημα. “Ήνταλως σκατά συνεννοάται με τον κόσμο η καημένη;” εδιερωτήθηκα τζιαι η απάντηση ήρτεν σχεδόν αμέσως.
-Χρειάζεστε κάτι άλλο; ερώτησεν την κυρία που μόλις εκουμπούσεν τα βιβλία που είshεν θκιαλέξει πάνω στον πάγκο του ταμείου.
-Όι, τούτα μόνον, είπεν της η κυρία.
Εσυνεννοηθήκαν μια χαρά, είπεν της τζιαι τες εκπτώσεις που εδικαιούτουν τζιαι το ποσόν που εχρωστούσεν τζιαι “ευχαριστούμε πολύ” τζιαι ούλλα σε πολλά πολλά καλά ελληνικά (προσοχή, ελληνικά τζιαι όι κυπριακά).
Εσυνέχιζα να φακκώ γυρούς μες το κατάστημα, προσπαθώντας να συγκρατήσω τη φάτσα μου στον τόπο της. Είshεν βιβλία θκυο (2, δύο) ευρά το ένα, βιβλία με 50% έκπτωση, παιδικά με ανάμιση ευρό, Τριβιζά με έξι ευρά, κλασσική λογοτεχνία με κάτω που είκοσι ευρά. Εκράτουν ένα εικοσάευρο πάνω μου τζιαι είπα να το χειριστώ νηφάλια. Εκόντεψα των βιβλίων του δίευρου τζιαι εσκέφτουμουν τι να πιάσω.
Τζείνη την ώρα άνοιξεν η πόρτα τζιαι έμπηκεν μια κορούα, Κυπραία χωρίς καμιάν αμφιβολία τζιαι εξωτερικά θεά: ωραία φατσούα -αν και υπερβαμμένη-, ωραίο σώμα, ωραίον κώλο τζιαι ωραία βυζιά, με περίτεχνο χτένισμα τζιαι προσεγμένο ντύσιμο. Εκοίταξα την όσα δευτερόλεπτα εχρειαστήκαν για να σχηματίσω την εντύπωση που μόλις επεριέγραψα τζιαι εγύρισα στα βιβλία, ενώ τζείνη έψαχνε μες τα παιδικά, λλίον πάρατζει.
“Σε σημείο που κάνει και τον ίδιο τον αναγνώστη να βγει από τα ρούχα του. Αλλά, ευτυχώς, η αγανάκτησή του πνίγεται γρήγορα κάτω από το κύμα ενός πλούσιου, λυτρωτικού γέλιου”, ελάλεν η περιγραφή του “Βασιλιά των Ζητιάνων” (“The King Of Schnorrers”) του Israel Zangwill που μου είshεν τραβήσει την προσοχή. Ετσίμπησα το.
-Πε μου, άκουσα τη φωνή της Κυπραίας να φκαίνει αποκλειστικά που τη μούττη της, εν τζιαι τούτα δαμαί έναν ευρό;
Η κοπέλλα που εδούλευκεν τζιαμαί ήταν στην άλλη πλευρά του χώρου τζιαι εσυγύριζεν κάτι σχολικά βοηθήματα πάνω στα τραπέζια. Έκαμεν μερικά βήματα ώστε να μπόρει να δει τζείνα που της έδειχνεν η άλλη τύπισσα.
-Όχι, εκείνα έχουν πενήντα τοις εκατόν έκπτωση, είπεν της. Μόνο τα βιβλία που είναι στο τραπέζι με την καρτέλα που λέει “ένα ευρό”, εκεί δεξιά σας, κοστίζουν ένα ευρό.
Η προφορά της εχτύπαν λλίο, αλλά η χρήση της γλώσσας ήταν υποδειγματική. Τζιαι ήταν ευγενικότατη. Η Κυπραία έκαμεν ακόμα μερικές ερωτήσεις με τη μούττη τζιαι εθκιάλεξεν μερικά που τα βιβλία του μονόευρου. Επήεν στο ταμείο με έναν ξινισμένο υφάκι του τύπου “εξυπηρέτα με τωρά, ξένη”.
-Κοστίζουν τόσα, λαλεί της η υπάλληλος.
Φκάλλει λεφτά τζιαι διά της τα.
-Είναι για δώρο, να σας τα τυλίξω; ρωτά την η υπάλληλος.
-Ναι, αν σου εν εύκολο, απαντά της με έναν απαίσιο τρόπο σα να τζιαι ελάλεν της “τι εννοείς να μου τα τυλίξεις, εννοείται ότι εννα μου τα τυλίξεις, bitch”!
Ετύλιξεν της τα τζιαι έβαλεν της τα σε σακκούλλες ξεχωριστά το κάθε δώρο. Στη διαδρομή προς την έξοδο, η τύπισσα έρεξεν που μπροστά μου. Η μούττη της έχτερνεν το τταβάνιν του διώροφου χτιρίου τζιαι τα μούτρα της εβρωμούσαν πιο πολλήν ξινίλα που εμετό τριών εφτομάδων. Έμεινα τζιαι εθώρουν την. Όι τα βυζιά της, ούτε τες καλοσχηματισμένες ζάμπες της κάτω που το κολάν, ούτε τον κώλο της, ούτε τα μαλλιά της. Εθώρουν την μες τα μμάθκια τζιαι το ύφος μου -ελπίζω να το εθκιάβαζεν καλά- έγραφεν “τζείνη που σε εξυπηρέτησεν εν υπερβολικά καλλύττερος άνθρωπος που σένα”. Άνοιξεν την πόρτα με ένα υπεροπτικό, αλλά σίουρα τζιαι λλίον -έστω- πληγωμένο υφάκι τζιαι εξαφανίστηκεν.
Έπιασα το “Βασιλιά των Ζητιάνων” τζιαι ακόμα ένα βιβλίο που την παρέα των θκυο ευρών τζιαι τον “Ηλίθιο” του Dostoyevsky, ο οποίος εκόστιζεν έντεκα ευρά. Επήα στο ταμείο τζιαι ερώτησα την κοπέλλα πόσο καιρό υπάρχει το κατάστημα, είπε μου θκυο χρόνια, ερώτησα την αν υπάρχουν πάντα έτσι προσφορές, είπε μου ναι τζιαι είπα της ότι εννα έρκουμαι πιο συχνά τότε.
Ετοίμασε μου τα βιβλία μου, είπα της ευχαριστώ τζιαι είπε μου τζιαι τζείνη τζιαι έφυα στεναχωρημένος που υπάρχουν ανάμεσα μας πλάσματα σαν την ψηλομούττα Κυπραία που, χωρίς να το αξίζουν, θεωρούνται τζιαι συμπεριφέρονται τζιαι γίνονται αφεντικά ανθρώπων τόσο ευγενικών τζιαι φιλικών όπως η κοπέλλα που εδούλευκεν στο κατάστημα.
22 responses to “Αξιοποιημένο Διάλειμμα”
Καλοκάθη;
Τζαι εγω αναγνωρισα το βιβλιοπωλειο…επηα το καλοκαιρι αλλα εν αντεξα πολλά γιατι ηταν φουρνος!
ωραίο κείμενο, θα το κατατάξω στα "αντιρατσιστικά" μου τζαι στα "ο ανδρέας είπεν εννα έρτει αλλα εν εφάνηκεν τζι επήεν σε κατάστημα με παιδικά βιβλία χαζίριν μούχτιν τζι εν έπιαε βιβλία των κόρων μου". κκίντινγκ ρε!
στείλε mail με το κατάστημα.
χαίρομαι που άλλαξες γνώμη τζαι εθώρες την διαφορετικά μετά.
εν έχω κάτι με τα όμορφα πλάσματα, αλλά νευριάζω άμα κάποιος αν σκατοχαρακτήρας τζαι κανένας εν καταλάβει…
Ένα,δύο,τρία (με ρυθμό)
ΚΑ-ΛΟ-ΚΑΘΗ (εντ δεν γουι κλάπ)
Ινβίχτε μου, ναι, παρόλο που τωρά ονομάζουνται κάτι σαν Grand Book Bazaar ή κάτι έτσι.
Προχτές ήταν πόμπα, Πρας!
Ευχαριστώ Νίκε μου! Σιγά μεν πιάσω βιβλία για τες κόρες σου που ούτε συμπαθώ ούτε με συμπαθούν! Εννά ρτω ρε, πομονήν!
Moonlight, εν τούτο που είπαν ούλλοι. Στη λεωφόρο που είπα, νούμερο 57. Έντζιαι έφκαλα τα μμάθκια μου πάνω της, απλά έπιασα τες πρώτες λεπτομέρειες, ντάξει. Συμφωνώ περί σκατοχαρακτήρων, εν για τούτον που ενευρίασα τζιαι γω.
Τζιαι ο asproullis γνώστης, ατς! Yeah Kalokathis, yeah BOOKS, bitch!
είχαμε ξανά αυτή την συζήτηση αλλά εν και χαλά με να σου το ξαναπώ..για σένα τι λαλεί το οτι κρίνεις τον άλλον που το 1 δευτερόλεπτο που την είδες μες το κατάστημα?..εν νομίζεις οτι είσαι a tiny bit biased?!!
ο Καλοκάθης έχεις τις δικές του εκδόσεις!
την προηγούμενη βδομάδα είχε και ανταλλαγή βιβλίων κάπου στην Λευκωσία (εν θυμούμαι που) όπου έπαιρνες τα δικά σου και αντάλασσες τα με άλλα. Επίσης είχεν έκθεση κυπρίων συγγραφέων στην παλιά Λευκωσία!
Rania, εν ήταν ένα δευτερόλεπτο. Οι κουβέντες που αντάλλαξε με την άλλη κοπέλλα τζιαι η συμπεριφορά της απέναντι της ήταν ξεκάθαρα για μένα. Με τες φίλες της μπορεί να είναι η καλλύττερη bff, αλλά εν την είδα σε τζείνη τη φάση, άρα εν μπόρω να ξέρω. Που τζιαμαί τζιαι τζει, όπως κρίνω, εννοείται ότι εννα κριθώ. Λαλώ τζείνα που σκέφτομαι τζιαι ας με κρίνετε όπως νομίζετε.
Ο Καλοκάθης έχει τες δικές του εκδόσεις (όπως του Ηλιθίου που έπιασα), αλλά έχει και βιβλία άλλων εκδόσεων.
Περί τούτων των εκδηλώσεων γιατί εν μας ενημερώνει κανένας; Τι σκατά έχουμε τα πλοκ, τα ττουίττε και λοιπά; Άτε να οργανωνόμαστε, νομίζω!
Κλοκάθης , έστειλε μας και διαφημίστηκαν (από εκείνα του νευριάζω να βρίσκω μέσα στο γραμματοκιβώτιο) την περασμένη παρασκευή με τις προσφορές του. Έχουν κρίση οι εκδοτικοί στην Ελλάδα ούτε και τα βιβλιοπωλεία πάνε καλά. Βρίσκεις πολλά καλά βιβλία και καινούριες εκδώσεις σε καλές τιμές τώρα.
που να τα καταφέρω να πάω ενά σε πιάσω για να μου εξηγήσεις ακριβώς…
μια φορά κάποιος μου είπε για να παντρευτείς πρέπει να εύρεις κάποια αξιαγάπητη τζαι αξιαγάμητη…
η κοπελιά ήταν μόνο αξιαγάμητη… τζαι τζίνο πάλε παίζεται με έτσι συμπεριφορά…
υ.γ. ήρτα εψές που το ταξίδι, θα σε ενημέρωσω αν έχω κάτι για φωτογραφική κλπ…
Patinie μου τζιαι γω νευριάζω με τζείνα τα διαφημιστικά, αλλά η συγκεκριμένη περίπτωση νομίζω αξίζει. Αν δεν παν καλά οι εκδόσεις, να μεν κάμουμε το βήμα μας καλό.. Τι λες; 🙂
Ρε Noni, έθεσες το καλά. Εξαρτάται το τι θωρεί ο καθένας νομίζω. Ευκαριστώ σου, εννα περιμένω 🙂
Φίλε μου να το κάνεις γιατί εμείς δεν το κάνουμε με στόχο το κέρδος . Τα βιβλιοπωλεία και οι εκδοτικοί είναι επιχειρήσεις που σκοπό έχουν το κέρδος . εσύ να προχωρήσεις στην έκδοση του βιβλίου σου και έχεις αναγνωστικό κοινό να σε στηρίξει!!!! 🙂
Αμάνα μου ήντα απάντηση! Να 'σαι καλά, Κώστα μου. Ξέρω το ότι υπάρχετε μερικοί που το θέλετε, θέλω το τζιαι γω πολλά τζιαι θα το κάμω έστω τζιαι για το γαμώτο! Ας περιμένουμε να δούμε αν έχει καμιάν εξέλιξη με τις εκδόσεις που εσυζητούσαμε την άλλη φορά 🙂 Ευχαριστώ για τη στήριξη!
καλημέρα..εν τες αντέχω ούτε γω τούντες ψυλομύτες. πόθεν ως τα πόθεν κόρη μου έσιεις τούντην ιδέα για τον εαυτό σου;
εθκιέβασα το ούλλο..αρέσκου μου τζιαι μένα πολλά τα βιβλία τζιαι το θκιέβασμα
Αν τα λογια της εσυνοδευετουν που εναν ωραιο χαμογελο, ποσο διαφορετικα θα ηταν τουτα που εγραψες για τζεινη, α?
Αλλα καποιοι εν χαλαλιζουν πλεον το χαμογελο, ειδικα σε ατομα που ξεκαθαρα υποτιμουν.
Χαμογελαστε! Ειναι μεταδοτικο 🙂
Γεια σου Δελφινάκι, πε τα! Φυσικά μπορεί να είναι έτσι μόνο απέναντι σε συγκεκριμένες φυλές ανθρώπων. Ακόμα χειρότερα δηλαδή.
Groutού μου, αν εμίλαν καλά τζιαι με χαμόγελο, εννα το θεωρούσα φυσιολογικό τζιαι μάλλον εν θα έγραφα τίποτε. Εκτός τζι' αν εννοείς ότι γράφω για κώλους τζιαι βυζιά :p
Πάντως ναι, το χαμόγελο εν είδος προς εξαφάνιση όπως πάμεν.
ά, είχα άλλο τόπο στο νου μου, τζι εν εκαταλάβαινα ότι εν όνομα τούτο που εγράψαν πριν! χαχα!
θενξ!
Μπράβο σου ρε. Ακόμα τζαι στη παλιά Λευκωσία καταφέρνεις να μας ταξιδέψεις τζαι να νιώσουμε τες μυρωθκιές της.
Η κρίση εννα σάσει καλά τζαι τες ψυλομούττες.
HeatJo, ήνταλως εκατάφερα να σε ταξιδέψω τζιαι πού ανακάλυψες μυρωθκιές; Πρέπει να είμαι μάγος! Έννεν παλιά Λευκωσία, ρε φίλε, Διγενή Ακρίτα λαλούμεν!
Παλιά Λευκωσία εν τζαι τζείνη. Μέτρα την απόσταση που τα τείχη τζαι εννα δεις. Η Νέα Λευκωσία εν ο Στρόβολος…. Για τούτο ήρταν ούλλα τα καφέ στη Σταυρού!
Υ.Γ. Επειδή στην κανονική μου ζωή εν μυρίζουμαι σχεδόν τίποτε λόγω κλειστής μούττης, έτσι μυρίζουμε που τα μπλογκ.
Οι μυρωθκιές των βιβλίων εν τζαι λλίον πράμα!
Έσασα το;
Shit happens…. **Μυρίζουμαι** Την ορθογραφία μου μέσα!
Αν εν έτσι περί παλιάς Λευκωσίας, πάω πάσο, εν το ήξερα. Ας πούμε ότι το έσασες με τες μυρωθκιές τζιαι ότι εγλύτωσες το ορθογραφικό πριν να το δω 🙂