Αθήνα 19/3/2011
ΠΡΟΣ ΟΛΑ ΤΑ Μ.Μ.Ε.

Θα παρακαλούσα να γνωστοποιήσετε τα εξής:

Τα δύο CD τα οποία θα δωθούν αυτή την Κυριακή 20 Μαρτίου από τις εφημερίδες «ΤΟ ΒΗΜΑ» και το «ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ» (και τα οποία είναι αντίστοιχα: «Η Εκδίκηση της Γυφτιάς» και το « Πότε Βούδας πότε Κούδας») δίνονται χωρίς την ηθική συγκατάθεση των νόμιμων κληρονόμων και υπευθύνων για τη διαχείριση του πνευματικού και καλλιτεχνικού έργου του Μανώλη Ρασούλη.

Ασκώντας το ηθικό δικαίωμα για λογαριασμό του πατέρα μου και σεβόμενη τη μνήμη, τις πεποιθήσεις, τις αρχές του και την προσωπικότητά του, θεωρώ αυτήν τη βιαστική κυκλοφορία από τις δισκογραφικές εταιρείες με προφανή σκοπό το εμπορικό κέρδος, ως θίγουσα την τιμή και την υπόληψη τόσο τη δική μου ως ασκούσα το ηθικό δικαίωμα του πατέρα μου, όσο και τη μνήμη ενός ανθρώπου που όλη του η πορεία και η φιλοσοφία είχε ως σκοπό την προαγωγή του Πολιτισμού και όχι το κέρδος.

Είναι γνωστό ότι η δισκογραφία περνάει μεγάλη κρίση τα τελευταία χρόνια. Ο Μανώλης Ρασούλης είναι αυτός που τελικά θα την βγάλει από την κρίση; Δεν περίμεναν ούτε να περάσουνε μερικά εικοσιτετράωρα από τον θάνατο και την ταφή του για να βγάλουν ξανά στην επιφάνεια ένα υλικό που κάλλιστα θα μπορούσαν να είχαν βγάλει όσο ζούσε. Ουδείς επικοινώνησε μαζί μου και βεβαίως καμία άδεια δεν δόθηκε από εμένα ως προς το ηθικό πλαίσιο και στοιχείο αυτής της επανακυκλοφορίας, ειδικά κάτω από τις συγκεκριμένες συνθήκες οδύνης για μένα προσωπικά και γενικότερα για την οικογένεια του Μανώλη Ρασούλη.

Μία ειδικότερη απρέπεια είναι ότι το CD της εφημερίδας «ΤΟ ΒΗΜΑ» δίνεται σε ταυτόχρονη κυκλοφορία με κάποιο άλλο CD του Γιώργου Νταλάρα, ο οποίος είχε σύρει τον Μανώλη Ρασούλη αρκετές φορές στα δικαστήρια.

Δυστυχώς πληροφορήθηκα τυχαία σήμερα, Σάββατο 19 του μηνός, ότι πρόκειται να γίνουν όλα αυτά που προανέφερα και λόγω χρόνου δεν μπόρεσα να εμποδίσω την κυκλοφορία των CD.

Εκφράζω την απογοήτευση και τη λύπη μου για την ασέβεια με την οποία αντιμετωπίζουν κάποιοι το καλλιτεχνικό έργο του πατέρα μου.

Ευχαριστώ πολύ,
Ναταλία Ρασούλη

Η απάντηση μου στο θέμα:

Τι μας λέτε κυρία Ρασούλη, πώς τολμάτε;

Πρέπει, σαν άνθρωποι που σεβόμαστε την καλλιτεχνική δημιουργία, να στηρίξουμε με κάθε τρόπο το κέρδος των δισκογραφικών εταιρειών.

Αυτές οι εταιρείες είναι που μοχθούν και κοπιάζουν για την καλλιτεχνική δημιουργία.

Τώρα, αν κλέβουν πνευματικώς κατοχυρωμένες δημιουργίες, χωρίς να ζητήσουν την άδεια από τους νόμιμους δικαιούχους, είναι μικρό το κακό, παρόλο που για τον ίδιο λόγο έσυραν στα δικαστήρια πολλούς συνανθρώπους μας ανά τον κόσμο, με την κατηγορία της πειρατείας.

Όταν το κάνουν οι ίδιες οι εταιρείες, δεν αποκαλείται πειρατεία, βέβαια. Είναι απλά ένας άλλος τρόπος εισοδήματος για αυτές τις σκληρά εργαζόμενες και φτωχαδιάρικες μικροεταιρείες..

Υ.Γ.: Και εις κατώτερα, βρωμιάρηδες!

Η δική σας άποψη ποιά είναι; Μιλήστε, παλιοπειρατές!