Όχι μόνο έφτασε ο Ιούλιος, αλλά η πρώτη του μέρα έχει ήδη περάσει. Υπό κανονικές συνθήκες (και αν ήμουν έστω και λίγο ένας φυσιολογικός ή συνηθισμένος άνθρωπος), θα έπρεπε να αρχίσω να εύχομαι για καλές διακοπές και να δίνω συμβουλές του τύπου “περάστε όσο πιο ωραία μπορείτε (διότι του χρόνου μπορεί να μην έχουμε λεφτά ούτε για κωλόχαρτο)”. Όμως;
Όμως οι συνθήκες δεν είναι οι κανονικές. Δεν είναι καν ευχάριστες. Τους τελευταίους μήνες φυτοζωώ. Είμαι στον αυτόματο πιλότο. Αναπνέω, τρώω, πίνω, κατουρώ, χέζω, κοιμάμαι, ξυπνώ και, πάνω απ’όλα, δουλεύω. Χάνω τις μέρες και τη ζωή μου για να πλουτίζει κάποιος που ούτε καν με πηδάει, ώστε να έχω ένα κέρδος από αυτό. Το μόνο κέρδος μου είναι ο ούτω καλούμενος “μισθός”, ο οποίος εξαφανίζεται εν ριπῄ οφθαλμού.
Μη μου αρχίσει κανένας για την αναγκαιότητα της εργασίας και τη χρησιμότητα των τριχών στα ρουθούνια των γαϊδουριών. Θυμάμαι ότι ήταν δύσκολα όταν δε δούλευα. Θυμάμαι πόσο είχα χαρεί όταν είχα βρει τη συγκεκριμένη δουλειά. Θυμάμαι όμως και τον ελεύθερο μου χρόνο που δεν ήταν ανύπαρκτος. Θυμάμαι και τα χρήματα που άφηναν κάποια ίχνη τους στο λογαριασμό μου. Και συγκρίνω με τα τωρινά δεδομένα. Ο ελεύθερος χρόνος ίσα που αρκεί για φαΐ, μπάνιο, τουαλέτα και λίγο internet. Τα χρήματα ίσα που αρκούν για καύσιμα, τον πάσσαλο και ελάχιστα άλλα βασικά έξοδα.
Νιώθω μίζερος. Μισώ τον εαυτό μου που μου επέτρεψε να καταντήσω έτσι. Πρέπει να πάρω απόφαση για ένα μεγάλο βήμα και πρέπει να την πάρω σύντομα, πριν γιορτάσω τα σαρακοστά γενέθλια μου, στο ίδιο σπίτι με τη μάνα μου, χωρίς λεφτά σε μια τράπεζα, χωρίς μωρό και έχοντας μόνο άγχη και τη δουλειά στο νου. Και θα το κάνω. Σύντομα.
Βλέποντας τη θετική πλευρά των πραγμάτων, έχω να σημειώσω τα εξής:
1.
2.
3.
4.
5.
6.
Έρχονται τα γενέθλια μου και ούτε καν χαίρομαι. Θα ξαναζητήσω εκείνη την άδεια που -από λάθος του κυρίως- μου απέρριψε κι αν δεν την εγκρίνει πάλι, έχω ήδη φροντίσει να “αρρωστήσω” εκείνες τις μέρες. Όχι πως θα έχω να κάνω κάτι ιδιαίτερο, αλλά έτσι, για αλλαγή τουλάχιστον.
Όποιος με λυπήθηκε, να πάει να γαμηθεί. Θα διορθώσω τα πράματα. Τουλάχιστο θα προσπαθήσω.
17 responses to “1η Ιουλίου 2011”
Όχι ρε φιλαράκι, μη σε παίρνει από κάτω. Δεν σε φοβάμαι.
γενέθλια;;; τούρ-τα τούρ-τα τούρ-τα!!!
Μαζί έχουμε γενέθλια και κλείνουμε τα ίδια χρόνια…;
Να την πάρεις την απόφαση! Δεν έχει νόημα, να χάνεις ούτε δευτερόλεπτο απο τη ζωή σου…
Πάρε βαθειά ανάσα και ανέτρεψέ τα όλα, με θάρρος!
Δεν σε φοβάμαι! Και πολύ περισσότερο, δεν σε λυπάμαι…Το ότι το συνειδητοποίησες πως κάτι πρέπει να αλλάξει δείχνει πως έχεις κάνει ήδη το μισό δρόμο, οπότε, είμαι περήφανη για σένα κι ας μη σε γνωρίζω…
Φιλί!
Τι εννοείς, πάσσαλο?? ο.Ο
Την απορία με τον πάσσαλο την έχω κι εγώ!!! 🙂
Φαίνεται πως αυτό το καλοκαίρι είναι "περίεργο" για πολλούς από εμάς… που θα πάει όμως… θα την στρώσουμε την ζωή μας… κι ας έχουμε πατήσει τα πρώτα -άντα εδώ και κάτι χρόνια… ποτέ δεν είναι αργά για να διεκδικήσουμε αυτά, που τουλάχιστον, μας κάνουν πιο χαρούμενους…
Την καλημέρα μου!
…and following our will and wind we may just go where no one's been.
We'll ride the spiral to the end and may just go where no one's been.
Αν οι ώρες εν πολλές, τα λεφτά λλία, το εργασιακό περιβάλλον χάλια τζαι η δουλειά εν σε ικανοποιεί, τότε εν έσιει κάτι να σε κρατήσει. Ψάξε για κάτι καλλύτερο τζαι κανεί. Μεν το καθυστερείς.
Όχι δεν λυπάμαι εσένα, λυπάμαι για όλους τους νέους που είναι σαν και σένα,σχεδόν οι μισοί,οι άλλοι μισοί δεν έχουν καν δουλειά… τώρα αν επιμένεις να πάω εκεί που με έστειλες με χαρά θα πάω!!!
φιλιά πολλά αγορίνα,ελπίζω να έρθουν καλύτερες μέρες …
Πότε έχουμε γενέθλια?
@off: I will prevail!
@αστροναύτης: μεν βιάζεσαι 🙂
@ευαγγελία: νομίζω πως έχεις δίκιο. Το 1985 γεννήθηκα, τέλη Ιουλίου!
@Αμερικλάνος: τον πάσσαλο που δολοφόνησα, τον πληρώνω ακόμα. 1257 ευρά άξιζε η ζωή του..
@Smara: να προσπαθήσουμε να το διεκδικήσουμε τουλάχιστον, ούτως ώστε να είμαστε σωστοί με τον εαυτό μας!
@AEnima: 2 στίχοι, λαλούν τα ούλλα. Να'σαι καλά!
@Defiance: το εργασιακό περιβάλλον εν άψογο που την πλευρά των συναδέλφων. Με τα κοπέλια πάμεν τα πολλά καλά τζιαι τούτος εν ο μόνος λόγος που παίζω ακόμα πελλόν τζιαι εν φεύκω. Αλλά, μάχουνται τζιαι τζείνοι να φύουν, οπότε εν τζιαιρός μου τζιαι μένα!
@Φουλάρα: φιλιά καλή μου! Εσύ δεν στέλνεσαι πουθενά, είσαι μια δύναμη από μόνη σου! Γενέθλια τέλη Ιουλίου. Ημερομηνίες δε χρειάζονται 🙂
Κάτσε γιατί αυτό με "τα σαρακοστά γεννέθλιά μου" με μπέρδεψε! Καμία σχέση, αλλά δεν πειράζει καθόλου!…Εγώ τα πλησιάζω, εσύ είσαι ακόμη…τρυφερός! Οπότε, ακόμη ένας υπέροχος λόγος να κοιτάς τη ζωή σου κατάματα και να μην διστάζεις να προχωρήσεις, κάνοντας μονάχα αυτό που ΕΣΥ θέλεις!
Φιλί!
χμμμμ νομίζεις ότι δεν θα μάθω? και αυτό το 40 μπέρδεψε πολλούς…
Είπα για τα σαρακοστά για να δείξω μέχρι πού μπορεί να φτάσει η κατάντεια μου 🙂
Φουλάρα, κανένα πρόβλημα αν μάθεις, αυτό που δεν πρόκειται να γίνει είναι να τα διαφημίσω ο ίδιος!
Γενέθλια;;; Θέλουμε τούρταααααα!
Τι να σου πω, μην σε παίρνει από κάτω πάντως, να σε παίρνει από πάνω είναι πιο ωραία :Ρ
Ζήτω οι ψεύτικες αρρώστιες. ("Λεφτά υπάρχουν. Χρόνος δεν υπάρχει" :Ρ)
@Blu3: όταν μάθετε πότε είναι, να κοπάσετε στο σπίτι μου να σας κεράσω 🙂 Ήδη είμαι καλύτερα από προχτές, ευχαριστώ! Να δούμε πόσο θα κρατήσει 🙂
από το μάχουνται ώσπου να φύουν έσιει πολλή διαφορά. Μεν ακούεις πελλάρες. Ο καθένας θωρεί την μπάντα του τζε εν έσιει την έννοια σου. Μεν επηρεάζεσε. Τζε προπαντώς ελάχιστοι κάμνουν μια δουλεία που τους αρέσκει ιδάλλως εν θα την ελαλουσαν δουλειά αλλά διασκέδαση…
Οράιτ Πήτερ?
@Ανώνυμος: σίουρα έσιεις δίκαιο, αλλά εν νομίζω να προτείνεις να μείνω κάπου που μου προκαλεί προβλήματα, όταν έχω τις πιθανότητες για κάπου καλλύττερα. Σωστά;
Χμμ.. Προσπαθώ να μαντέψω ποιός/ά είσαι, αλλά το Πήτερ εν βοηθά! Προφανώς εν που το Peter Griffin, αλλά εν κάμνω click!