-
Πρωινό Οκτωβρίου
Γαμώτο! Όταν το είδα, ήταν, πλέον, πολύ αργά. Δεν υπήρχε περίπτωση να προλάβω να ελαττώσω ταχύτητα. Την έκατσα. Γαμώτο. Εκείνο το πρωινό ήταν σαν τα τελευταία τρία ή τέσσερα προηγούμενα· ηλιόλουστο και δροσερό, με απαλά σύννεφα να κρύβουν περιοδικά τον ήλιο, και αεράκι ήπιο και ευχάριστο. Συνηθισμένο πρωινό αρχών Οκτωβρίου στην Κύπρο. Ο αυτοκινητόδρομος, σχετικά […]
-
Τραγικότητα
Κάποτε σκέφτομαι ότι οι περισσότεροι άνθρωποι, τη στιγμή πριν πεθάνουν, έχουν την τελευταία τους σκέψη, που κανένας ποτέ δε μαθαίνει, και που, στις πλείστες περιπτώσεις, πιθανότατα είναι μία εκ των δύο πιο κάτω: “Τώρα θα πεθάνω.” ή “Αποκλείεται να πεθάνω τώρα.” και που, όσο το σκέφτομαι, μού φαίνεται όλο και τραγικότερο.
-
Από πρωίας…
Σήμερα ξύπνησα νιώθοντας το χάδι της στην πλάτη μου. Ήξερα πως δεν ήταν αληθινό, παρά μόνο μια ψευδαίσθηση, κι έμεινα ακίνητος, χωρίς ν’ αναπνέω, για να μην τη χάσω. Έκλεισα τα μάτια μου και προσευχήθηκα. Γι’ ακόμα ένα χάδι. Για τη φωνή της. Το γέλιο της. Τα μαλλιά της στο πρόσωπό μου. Το κεφάλι της […]