Crucified The Ego


“Crucify the ego, before it’s far too late..” λαλεί ο Maynard στο Reflection.
Πόσο περίεργο εννα ήταν αν έβλεπες η ώρα μια τα μεσάνυχτα έναν τίτσιρο (χωρίς φανέλλα, that is), τριχωτόν (αρκούδον κανονικό, that is), τύπο μες το χάιγουέι (Λευκωσίας-Λάρνακας, that is), να έshει κρεμμάμενον το ένα του shέρι (το δεξίν, that is) π’ όξω που το παναθύριν, να τραουδά (να αγκανίζει, that is), να κάμνει headbanging (nothing to say here) τζιαι να κλαίει (να γελά λυπημένος παρανοϊκά τζιαι να τρέχουν τα μμάθκια του, that is) σε ούλλην τη διαδρομή;
Επήρα την απόφαση πριν μέρες. Επερίμενα να την πω πρώτα σε ένα συγκεκριμένο άνθρωπο. Εν μου εδόθηκεν η ευκαιρία. Οι λόγοι εν έχουν σημασία. Έπρεπε να προχωρήσω, before it’s too late.

Έπιασα τηλέφωνο σήμερα το μεσημέρι. Εχτύπησεν κάμποσες φορές, αλλά απάντησην εν επήρα. Εσκέφτηκα ότι ήταν να με έγραφεν τζιαι τωρά, όπως ακριβώς με έγραψεν τζιαι τη νύχτα που χαζίριν να πεθάνω. Η σκέψη μου εδιήρκησεν σχεδόν ένα λεπτό. Μετά εχτύπησεν το τηλέφωνο μου.
-Ναι.
-Έλα ρε Ανδρέα. Ετζοιμούμουν πας στον καναπέ.
-Α, εξύπνησα σε δηλαδή;
-Όι. Ετζοιμούμουν τζιαι εξύπνησα πριν λλίο τζιαι επήα να ποτζοιμηθώ πάλαι. Έννεν τίποτε.
-Α.. Πάμε να πιούμε καμιά μπύρα πόψε;
Πρέπει να έφυεν η φάτσα του προς στιγμή για μερικά δευτερόλεπτα. Εν τον είδα για πάνω που θκυο, μπορεί τζιαι θκυόμιση χρόνια. Σε τούντο διάστημα, αν εμιλήσαμε θκυο ή τρεις φορές στο τηλέφωνο. Τζιαι τζείνες με το ζόρι. Όταν επέστρεψεν η φάτσα του, εμίλησεν:
-Να πάμε, ναι. Ε.. Θέλεις να πάμε να φάμε πρώτα τζιαι μετά για ποτό; Οξά μόνο ποτό;
-Εν έχω πρόβλημα, ό,τι προτιμάς.
-Πού να πάμε;
-Εν έχω ιδέα, θκιάλεξε εσύ.
Είμαι χάλιας στο να προτείνω τόπους για εξόδους. Κάποτε κάποιοι νευριάζουν με τούτο, αλλά εν μπόρω να κάμω κάτι. Μόνο αν κόψουμε πραγματικά μέσα, έρκεται μου η έμπνευση να προτείνω κάτι. Τζιαι τζείνο συνήθως εν χάλια. Εσκέφτηκεν μερικά δευτερόλεπτα.
-Για ήντα ώρα μιλούμεν;
-Ξέρω γω; Κατά τες 21.00, 21.30;
-Εντάξει. Το λοιπόν, δώσμου λλίο chance να το σκεφτώ τζιαι εννα σε πιάσω πριν τες 19.00 για να σου πω σίουρα τζιαι να εξηγηθούμεν.
-Καλάν.
Στη διαδρομή μου προς Λευκωσία πόψε έπρεπε να πάρω μαζί μου θκυο φακέλλους. Ετοίμασα τους τζιαι έβαλα τους μαζί με τα κλειθκιά μου για να μεν τους ξιάσω, όπως κάμνω συνήθως με πολλά πράματα. Άμα ο νους σου εν αλλού..
Τες ώρες που επερίμενα να με πιάσει για να συνεννοηθούμεν, παραδόξως εν έκατσα να σκεφτώ τι ήταν να πω, ήνταλως ήταν να απαντήσει, τες αντιδράσεις μου σε κάθε πιθανή απάντηση, τες κινήσεις μου ή οτιδήποτε άλλο. Είδα τρία επεισόδια Breaking Bad τζιαι άκουσα λλίον μουσική.
18.40 εχτύπησεν το τηλέφωνον.
-Έλα, εννα πάμε τζιαι για φαΐν τελικά οξά μόνο για ποτό;
-Εεεεεεεεεε.. Προτιμώ ποτό μόνο, διότι εφάμεν καλά στη γιαγιά το μεσομέριν.
-Καλάν. Πού να πάμεν;
-Είπαμεν, εν έχω ιδέα. Αν σου προτείνω τους τόπους που πάω, εν θα σου αρέσει η μουσική. Καλλύττερα πε εσύ.
-Ντάξει. Επήα πριν κάμποσο τζιαιρό στην Corner τζιαι ήταν καλά. Πάμεν τζιαμαί;
-Πάμεν.
-21.30;
-Ναι.
Ετοιμάστηκα τζιαι εξεκίνησα αρκετά πιο γλήορα.
Επέρασα πρώτα που ένα συγκεκριμένο σπίτι τζιαι άφηκα τον ένα φάκελλο στο γραμματοκιβώτιο. Ούτε κουδούνι εχτύπησα, ούτε ετηλεφώνησα. Όσο λλιόττερο ενοχλητικός γίνεται, ρε.
Χωρίς να βουρώ στο δρόμο, επήα έξω που την Corner. Ήταν κλειστή. Εσταμάτησα τζιαι έπιασα το τηλέφωνο μου. Πλέον, άμαν οδηγώ, βάλλω το αθόρυβο για να μεν νεκατώνουμαι τζιαι να κάμνω πράματα που λαλώ στους άλλους να μεν κάμνουν. Είχα θκυο αναπάντητες. Πιάνω τον πίσω.
-Έλα, έπιανα σε που πολλά πιο πριν. Έρεξα που τζιαμαί τζιαι ήταν κλειστή.
-Ναι, οδήγουν που πιο πριν διότι είχα να πάω κάπου αλλού πρώτα. Είμαι έξω που την Corner τζιαι εν κλειστή, ναι.
-Εν που εν δεκαπεντάουστος. Ήρτα δακάτω στες δισκοθήκες, έshει κάμποσα ανοιχτά.
-Ντάξει, έρκουμαι. Περίμενε.
Εχάθηκα μέσα σε κάτι μονοδρομούθκια. Πού ήταν ο νους μου; Εν έχω ιδέα. Τελικά ηύρα τα τζιαι επήα. Εκαρτέραν με.

Παντελόνι jean τζιαι φανέλλα Lacoste, κλασσικά. Το μαλλίν -άσπρο, συσταρισμένο- απαράλλαχτο, κλασσικά. Εν άλλαξεν.

Εκάμαμεν ττόκκα τζιαι εμισοαγκάλιασα τον. Είπεν εν είshεν πρόβλημα με τη μουσική, φτάνει να εκαθούμασταν κάπου έξω για να πίνει τον τσιάρο του. Επήαμεν Reckless. Έχουν pints Hoegaarden. Επαραγγείλαμεν. Τζείνος, κλασσικά, ΚΕΟ.

Εμιλήσαμε για διάφορα. Είπε μου για τες δουλειές του, για το διαμέρισμα που μινίσκει, για τες δόσεις των δανείων που άφηνεν καθυστερημένες, για το πως περνά την καθημερινότητα του, για την κατάσταση με το αυτοκίνητο. Όσην ώραν εμίλαν, εφαίνετουν ότι εκαρτέραν με να ρωτήσω κάτι, να ζητήσω κάτι. Εγλύτωσα τον που τον κόπο.

-Είπα σου να βρεθούμεν για να δω μόνον αν είσαι καλά. Τίποτε άλλο.

Εχαλάρωσεν τζιαι εμίλησεν τζι’ άλλο. Είπε μου πράματα που είμαι σίουρος ότι σε καμιάν άλλην περίπτωση εν θα μου ελάλεν. Πράματα που με ψιλοσκοτώναν, αλλά αφού εκατάλαβα ότι τούτα τον εβοηθούσαν με την υγεία του, εγίνουνταν πιο ήπια.

Ό,τι τζιαι να έγινεν, ό,τι τζιαι να συμβαίνει τζιαι ό,τι τζιαι να γίνει στο μέλλον, εν ο τζύρης μου. For better or for worse. Εξάλλου έννεν τούτος ο λόγος που του είπα να βρεθούμεν; Στο γενεαλογικό δέντρο του εγωισμού μου ήταν ακριβώς που πάνω μου τζιαι η μοναδική γραμμή που έφευκεν που το όνομα του εκατέληγεν στο δικό μου. Τέλος. Αν δε βρεθεί κάποιος να φκει που τα νερά του, να κάμει το παράλογο τζιαι το αδιανόητο, να προβεί στο πρώτο βήμα δηλαδή, αφήνοντας τον εγωισμό για λλίο, πώς εννα υπάρξουν λύσεις; Είμαι χαρούμενος που το έκαμα.

Αστείεψεν με τζιόλας. Ερώτησεν με για την προσωπική μου ζωή τζιαι είπα του ότι έshει μιαν κορούα τζιαι προσπαθώ τζιαι παλεύκουν οι εγωισμοί μας τζιαι εννα δείξει. Τζιαι η πρώτη του απάντηση ήταν κάτι που ευκολότατα φκαίνει που το δικό μου στόμα σε περιπτώσεις παρόμοιες:

-Πε μου, η κορούα έshει πρόβλημα με τα μμάθκια της;
Εκαύλιασα τον με χαμόγελο τζιαι ήπια λλίην Hoegaarden.
-Ναι. Εν τέλεια στραβή που το ένα τζιαι το άλλο εν μισοκαταρρακτωμένο. Τζιαι έshει τζιαι λλία ψυχολογικά.
-Δε, για να παν καλά θκυο άτομα, πρέπει να το βάλλει ο καθένας λλίο κάτω. Τζιαι συνήθως ο ένας βάλλει το πιο πολλά κάτω που τον άλλο.

Έφερε μου το παράδειγμα του ιδίου με το συνεργάτη του.

Σε μια φάση ερώτησα τον:
-Που σε έπιασα τηλέφωνο, για ποιό λόγο ενόμιζες ότι σου είπα να βρεθούμεν;
-Εσυγχίστηκα. Βασικά εκατάλαβα ότι ήταν απλά για να βρεθούμε που ήθελες.
-Εν ενόμισες ότι ήθελα να σου ζητήσω κάτι ή να σου πω να έρτεις πίσω;
-Όι ρε. Πρώτα πρώτα το καλό σου είναι ότι εν ξέρεις να λαλείς ψέματα. Τζείνο που εννα πεις, εννα το πεις ίshια. Έshεις το τούτο. Τζιαι που την άλλη λαλώ ‘ο Ανδρέας έννεν πεμπάμενος, αποκλείεται να το εκανόνισεν τούτο για να μου πει να έρτω πίσω ή επειδή τον εβάλαν να μάθει κάτι ή να μου πει κάτι’. Μετά που με έπιασες το μεσομέριν, έπιασε με τζιαι ο αρφός σου τζιαι είπα του ότι μου είπες να βρεθούμεν τζιαι εγέλαν τζιαι είπεν ότι μπορεί να έθελες λεφτά. Έκοψα του το, ήμουν σίουρος ότι αν έθελες λεφτά, αν έκοφκες τόσον πολλά μέσα, ήταν να με πιάσεις τηλέφωνο τζιαι να μου πεις ‘Χρειάζουμαι εκατόν, θκιακόσια ευρώ. Αν θέλεις τζιαι αν μπόρεις’, έννεν;
-Ναι.

Εν είχα ιδέαν ότι ο τζύρης μου εκτιμά τούντες λεπτομέρειες του χαρακτήρα μου. Επήαν να γεμώσουν τα μμάθκια μου.

Μετά έκαμα του το παράπονο μου.

-Που κανονίζετε με τους υπόλοιπους να βρεθείτε, γιατί εν μου λαλείς τζιαι μένα;
-Αφού λαλώ τους να σου πουν, αλλά εν έρκεσαι.
-Εμένα γιατί εν με πιάνεις να μου πεις; Τον αριθμό μου έshεις τον.
-Ε, αφού ξέρω ρε Ανδρέα. Εννα μου απαντήσεις το τηλέφωνο με ένα ξερό ναι, εννα σου πω να έρτεις, εννα μου πεις ένα ξερόν όι τζιαι εν θα γίνει τίποτε.
-Εδοκίμασες το;
-Όι.
-Ε, πού το ξέρεις ότι έτσι εννα γίνει;
-Εε, έννεν έτσι που εννα εγίνετουν;
-Μάλλον ναι.
-Ε, είδες;
-Τι να δω; Έννεν καθήκον σου σαν τζύρης, ώσπου να πεθάνεις, να προσπαθείς να δεις τα κοπελλούθκια σου; Εν θα έπρεπεν όσες φορές τζιαι να σου ελάλουν όι, να ξαναπιάνεις την επόμενη φορά τζιαι να ξαναπροσπαθήσεις;
-Ναι, αλλά..
-Εν οκκέι. Έκαμα εγώ το πρώτο βήμα.
-Δηλαδή τωρά αν σε πιάνω εννα μου απαντάς κανονικά;
-Αν δε δοκιμάσεις, εν θα μάθεις. Prost.

Εμιλήσαμεν αλλο λλίο. Εξεκαθάρισε μου κάποια πράματα, εξήγησα του ότι αφού του κάμνει καλό στην υγεία, καλλύττερα τα πράματα να μείνουν έτσι τζιαι είπεν ότι εννα προσπαθήσει να με βοηθήσει να εύρω μια δουλειά του χαϊρκού.

Εζητήσαμεν το λοαρκασμό. Μόλις τον έφερεν η κορού, εμούνταρεν να τον πιάσει. Άρπαξα τον τζιαι ενευρίασε. Επήε να με αποκαλέσει τζιαι μαλάκα που εν του τον άφηκα.
-Νάμπου κάμνεις τωρά;
-Εννα πιερώσω.
-Δώσ’ μου τα, εννα πιερώσω εγώ.
-Γιατί;
Εκόντεψα το λοαρκασμό προς το μέρος του, αντινάχτηκεν να τον πιάσει, αλλά ετράβησα τον πίσω πάλαι.
-Ε, έννεν σωστό ρε. Κρατώ λεφτά, μεν αγχώνεσαι.
-Είσαι πολλά γέρος τζιαι τα αντανακλαστικά σου εχαλάσαν. Εγώ σου επρότεινα να βρεθούμεν, εγώ εννα πιερώσω.
Έπιασεν το αστείον του πάλαι:
-Κρίμας, έχασεν τα tips της η κορού..
-Νομίζεις. Εν 26.40 ευρά ο λοαρκασμός. Εννα πιάσει τέσσερα ευρά tips σχεδόν.
Διώ της πενηντάευρο. Μάshιεται να εύρει ρέστα. Πολοούμαι:
-Εν εντάξει, δώσμου μόνο τα δέκα, τα ψιλά κράτα τα!
Ευχαρίστησεν με ένα ξαφνιασμένο ύφος η κορού τζιαι έφυεν.
-Πόσα ήταν ο λοαρκασμός είπες;
-26.40.
-Τζιαι πόσα ρέστα έπιασες;
-10.
-Τζιαι πόσα tips άφηκες;
-Τέσσ.. Γαμώ το! Ε, ντα, εν πειράζει. Εν εδούλευκεν ο νους μου.
-Χαχα, τστς..
-Ευτυχώς στη δουλειά εν τα πάω τόσο σκατά με τα μαθηματικά.

Έμπηκεν μες το αυτοκίνητο μου για να τον πάρω στο δικό του. Μόλις εφτάσαμεν, άνοιξα το συρταρούιν. Έφκαλα τον άλλο φάκελλο.
-Τούτον άνοιξε τον ποννα πάεις σπίτι.
Αγχώθηκε. Έμεινεν τζιαι εθώρεν τον. Εσυννέφκιασεν το βλέμμα του.
-Εν τίποτε που εννα με πιάσει η καρδία μου άμαν το δω;
-Χαχα, όι.
-Σίουρα ρε;
-Ναι. Έννεν ούτε γράμμα, ούτε αναλύσεις, ούτε κάτι δυσάρεστο.
-Καλάν, καληνύχτα. Εννα τα πούμε σύντομα, ρε Ανδρέα.
-Εννα περιμένω τηλεφώνημα. Με το νου σου.

Που τη μιαν εννα ήθελα πολλά να δω την αντίδραση του την ώρα που θα άννοιεν το φάκελλο. Που την άλλην, επροτίμησα να τον αφήκω να αντιδράσει ολοκληρωτικώς αυθόρμητα, χωρίς την αίσθηση ότι κάποιος τον εθώρεν. Ήταν μια φωτογραφία μας μαζί: εγώ τριών χρονών τζιαι τζείνος μιτσής, να με κρατά στα shιέρκα του τζιαι η φάτσα του να φωτίζεται που το πιο χαρούμενο χαμόγελο που εζωγραφίστηκεν πάνω της σε ούλλη του τη ζωή, αλόπως.

Στο δρόμο της επιστροφής, το κλάμα που με έπιασεν εν είχα ιδέα αν ήταν λυτρωτικό, παραπονεμένο, χαρούμενο, στεναχωρημένο, πληγωμένο, ελπιδοφόρο, μετανιωμένο, γεμάτο μνήμες ή άδειο από χαμόγελα.


19 responses to “Crucified The Ego”

  1. Η ώρα 3 το πρωΐ που είδα ότι είshες νέαν ανάρτηση, έμπηκα αλλά εν εφαίνετουν μες το μπλόγκ. Ήταν να κλάψω τζι εγώ μαζί σου.

    Έκαμες καλά ρε. Έκαμες το βήμα το σωστό.

  2. έχεις μιάλα αρτζίθκια ρε φίλε…

    ελπίζω τα πράματα να παν καλύτερα… τζαι για τους 2 φακέλλους…

    υ.γ. φοβού τον Heisenberg…

  3. Ρε μιτσή,μπορεί να είσαι αρκούδος, αλλά με τούτα ούλλαπου θκιαβάζω πάει σου παραπάνω να είσαι το αρκουδάκι της αγάπης.

    Μπράβο σου για το μεγάλο βήμα που έκαμες. Οι γονιοί μας, ότι τζαι να (μας) κάμνουν, πάλε εν γονιοί μας….

    Υ.Γ. Είσαι ένας που του καλλύττερους ανθρώπους που εγνώρισα. Μεν αλλάξεις…

  4. που τούτα που γράφεις εκατάλαβα ότι είσαι τόσον, μα τόσον ευαίσθητος. Θα σου ευχηθώ να βρίσκεις ομπρός σου μόνον πλάσματα που να εχτιμούν τζιαι να σέβουνται την ευαισθησίαν σου.

  5. Και 'γω εχάρηκα που έβαλες κάτω τον εγωισμό σου.. Εν μεγάλη κουβέντα. Αυτοβελτίωση 🙂

  6. Ευχαριστώ για τα καλά σας λόγια.

    Ινβίχτε, την ώρα που το έγραφα, μες τη ζάλη μου εδημοσίευσα το σαν ήμουν μες τη μέση. Εδιάγραψα το μάνι μάνι τζιαι εξαναδημοσίευσα το μετά που το τέλειωσα..

  7. Εγω εθκιεβασα το οταν το έβαλες….Εσυγκινήθηκα ρε Ανδρέα! Οπως ειπε ο Ινβίκτους 🙂

    Διαφωνω με το "οτι εβαλες κατω τον εγωισμό σου". Προτιμώ να το λαλουme "being the better person" γιατι τούτο ένι. You were and are the better person.

    Ελπιζω να νοιωθεις τζαι εσυ καλύτερα

  8. Oti klama ke na itan jino pou se epiase..sioura itan litrotiko…ime perifani gia sena pou ekames touto to vima ke gia tis 2 periptoseis. Ena ine to sigouro an kataferoume oloi na miosoume ton egoismo sto elaxisto dinato tote tha imaste poli pio eftixismenoi!

  9. Ευχαριστώ για τα σχόλια σας.
    Πρασινάδα, εν νιώθω the better person, απλά τζείνος που ετόλμησε να κάμει το πρώτο βήμα, να ρισκάρει ας πούμε.
    c0nstant1na, κανένας που τους φακέλλους εν είshεν γράμμα μέσα!

  10. κλαίω. εκτιμά την αξία του πριν να "φυει" γιατί έχει την αξία του ότι και να έγινε. (δυστυχώς την αξία του εκτίμησα την ετεροχρονισμένα και τουντη μπύρα εν θα την καμουμεν ποτέ.)Μπράβο για την κίνηση σου 🙂

  11. Μείνε όπως είσαι ρεεεεε και είσαι πολλά «ωραίος» όπως είσαι…

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *