Όπως είπε πολύ σωστά ο φίλος μου ο Εύρος, πρέπει να νιώθεις τυχερός στα γενέθλια σου, διότι κατάφερες για ακόμα ένα χρόνο να επιζήσεις μέσα από αυτό το χάος, τις αρρώστειες, τις κακοτυχίες και τα άλλα κακά. Τόσοι και τόσοι πέθαναν και έφυγαν για πάντα, αλλά εσύ, όσο κοντά κι αν ήρθες στο θάνατο, τη γλύτωσες. Μόνο και μόνο γι’αυτό, αξίζει να κάνεις ένα τεράστιο party.

Από την άλλη, όμως, φταίνε τα τραγούδια που με πήραν απ’το χέρι και, αν και αναγνωρίζω την τεράστια κωλοφαρδία μου, τείνω να προτιμήσω να χαθώ στη ζεστή και πάντα φιλόξενη αγκαλιά της Μελαγχολίας και της ελαφράς μορφής κατάθλιψης.

Όπως και να’χει, είμαι ένα καλομαθημένο, εγωιστικό κωλόπαιδο, γι’αυτό έφτιαξα μια λίστα με επιθυμίες, αφιερωμένη στα φετινά μου γενέθλια.

Κι επειδή, όπως είπα, είμαι αγκαλιασμένος με τη Μελαγχολία, η λίστα αναφέρεται στα τραγούδια που θέλω να ακουστούν στην κηδεία μου. Όχι διότι μιλά το καθένα για μένα, όχι επειδή μου αρέσουν σαν έργα Τέχνης, αλλά πολύ περισσότερο, διότι το μήνυμα τους, το αίσθημα τους, η καρδιά τους είναι αυτά που θα ήθελα κατά κύριο λόγο να αφήσω προσωπικά πίσω μου στους ανθρώπους που πίστευαν ότι άξιζα κάτι.

Όχι απαραίτητα με αυστηρή  αριθμητική σειρά, τα τραγούδια που θέλω να ακουστούν πολύ δυνατά στην κηδεία μου είναι τα εξής:

Οι Monty Python είναι αγαπημένες ιδιοφυίες και το συγκεκριμένο κομμάτι, αν και δε δίνει κάποια πολύ τρανταχτά επιχειρήματα για το λόγο που πρέπει να βλέπουμε τη φωτεινή πλευρά της ζωής, πετυχαίνει το σκοπό του κυρίως με τον εύθυμο ρυθμό του σφυρίγματος και τη λατρεμένη χροιά της φωνής του Eric Idle.

Θα μπορούσα να αφιερώσω τον κάθε στίχο ξεχωριστά στον εαυτό μου, για λόγους που εγώ ξέρω κι όχι κανένας άλλος. Στο σύνολο νομίζω πως θα μπορούσα να θεωρηθώ καλός άνθρωπος και όποτε ένας τέτοιος χάνεται, ο κόσμος κάνει ένα μικρό βήμα προς το χειρότερο. Miika, ελπίζω να περνάς καλά εκεί που πήγες..

Τραγούδι – φάρος. Σημείο αναφοράς. Καθοδηγητής για μια ζωή. We are eternal, all this pain is an illusion. Κι ο θάνατος είναι μια ψευδαίσθηση, διότι πολύ απλά, δε ζήσαμε ποτέ..

Το να ερωτεύεσαι μια κοπέλα που διαφημίζει ένα γιλέκο σε ένα περιοδικό, ακούγεται πολύ κοντινό με το χαρακτήρα μου. Εκείνο που κάνει το συγκεκριμένο κομμάτι ακόμα πιο κατάλληλο, όμως, είναι ο καθαρτικός, λυτρωτικός του χαρακτήρας..

Δεν είμαι κανενός είδους ήρωας. Λέω όμως ότι προσπαθώ σε καθημερινή βάση να κάνω όλα εκείνα τα μικρά χρήσιμα για άλλους πράγματα, που θα μπορούσα πολύ απλά να αποφύγω. Αυτά τα μικρά είναι που δίνουν αξία σε κάποιον ως μέλος της όποιας κοινωνίας..

Δύο κομμάτια που αποτελούν ένα αφιέρωμα στον Syd Barrett. Πανέμορφη μουσική, καταπληκτικοί στίχοι, όλο συναίσθημα και αγάπη.. Μακάρι κάποιοι να συσχέτιζαν αυτό το κομμάτι με μένα.

Τα συναισθήματα, οι εικόνες και το ταξίδεμα που μου χαρίζει αυτό το τραγούδι κάθε φορά είναι απερίγραπτα. Δεν ξέρω αν υπάρχει πιθανότητα να συμβεί το ίδιο και σε κάποιον άλλο και δε με νοιάζει. Αυτό που με νοιάζει είναι να ξέρουν όλοι πόσο το αγαπώ και πόσα σημαίνει για μένα.

Δε χρειάζεται να πει κανείς κάτι για αυτό το τραγούδι για να αποδείξει τη σπουδαιότητα του. Για μένα, τα πιο σημαντικά συστατικά του είναι τα “there is no pain, you are receding. A distant ship, smoke on the horizon”, “I can’t explain, you would not understand” και “the child is grown, the dream is gone”..

Το φεγγάρι εξομολογείται την ασημαντότητα του σε έναν άνθρωπο και το συμβουλεύει να σταυρώσει τον εγωισμό του πριν εξαφανιστεί από τον πλανήτη. Κι όλα αυτά σε μια μυστηριακή αύρα από μουσική και τη φωνή του Maynard. Crucify the ego before I pine away..

Μάθημα Φυσικής Επιστήμης, οδηγίες για τη βελτίωση του κόσμου μας και τη διάσωση του “most endangered species: the honest man” και η διαπίστωση πως ό,τι κι αν κάνει ο άνθρωπος για να αλλάξει τη δομή της Δημιουργίας, η Φύση είναι αυτή που θα υπερνικήσει, φέρνοντας τα πάντα εκεί που βολεύουν την ίδια.. Η λέξη “τελειότητα” αρχίζει να αποκτά παράδειγμα αισθητό.

Θα μισούσα τον Ronnie, αν τελικά αποφάσιζε να μην εκδώσει αυτό το τραγούδι. It’s me who’s lost and never found.. Πόσο παρηγορητικό είναι να ξέρεις ότι είσαι ένα ουράνιο τόξο στο σκοτάδι.. Κάτι πανέμορφο, του οποίου την ομορφιά δεν αναγνωρίζουν, διότι δεν είναι ορατή χωρίς το φως της μέρας.. Ronnie, σ’αγαπώ.

Υπάρχει καλύτερος αποχαιρετισμός από ένα τραγούδι ενός τόσο ταλαντούχου πατέρα προς το νεκρό γιο του; Δύσκολα..

“This too shall pass away”.. No, it won’t.

Για όσους δεν πρόλαβα να αποχαιρετήσω. “Goodbyes are long, goodbyyyyyyyyyyyyyyyye..”

Η μεγάλη μου αγάπη, ο Μητροπάνος, που ήταν δίπλα μου από τότε που με θυμάμαι, μέχρι την ενηλικίωση. Αυτό το κομμάτι είναι απλά μαγικό, από τους στίχους του Αλκαίου, τη Μουσική του Μικρούτσικου, την εκτέλεση του Μητροπάνου, μέχρι και το επικό κλείσιμο σε ένα jazz-rock όργιο. “Μια Κυριακή σ’αντίκρυσα και μού ‘κλεψες το φως μου. Ό,τι με πνίγει ν’αγαπώ είν’ η δική μου μοίρα, καλά ταξίδια μάτια μου, στις θάλασσες του κόσμου”. Περιληπτικά, η ζωή μου.

Πιθανότατα αν καθόμουν να το ξανασκεφτώ να προσέθετα κι άλλα κομμάτια. Όμως να αφαιρούσα αποκλείεται. Γι’ αυτό και θεωρώ τη λίστα αυτή αρκετά πλήρη και κοντά σε κείνο που ήθελα από την αρχή και την αφήνω έτσι.

Το ξέρω, σας κούρασα. Δε σας ανάγκασε κανένας να ασχοληθείτε όμως. Ευχηθείτε και συνεχίστε τη ζωή σας.. Θα βρω και γω τα γνωστά μου μυαλά σύντομα και θα επιστρέψω στα συνηθισμένα (χάλια) επίπεδα.

Σας ευχαριστώ εκ των προτέρων.